«Μια πολύ… επίκαιρη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την οικονομία, τον Αύγουστο του 2012.
— Ο Ανδρέας… ήταν άνθρωπος ο οποίος ήταν ικανός και για το καλό και για το κακό.
— Ο Ντελόρ ήταν μεγάλος άντρας, είχε εξαιρετικές ικανότητες αλλά ήταν Γάλλος και καθολικός και είχε όλα τα ελαττώματα, αλλά και τα προσόντα, του Γάλλου.
— Απολύσεις· και όχι μόνο έκανα απολύσεις, αλλά τις ενέκριναν ο Ανδρέας και ο Φλωράκης.
— Όταν έγινα το 1964 υπουργός Οικονομικών, είχα 20 τουλάχιστον διευθυντές του υπουργείου Οικονομικών οι οποίοι ήταν επιπέδου ανώτερου κατά πολύ από τους αντίστοιχους διευθυντές και υποδιευθυντές των μεγάλων επιχειρήσεων. Δηλαδή, είχαμε δημόσια διοίκηση.
— Το υπουργικό συμβούλιο είναι δύσκολο να το διευθύνεις καμιά φορά, διότι οι υπουργοί πολλές φορές λένε και μπαρούφες ή και μπούρδες.
— Είναι ουσία. Το κοινοβούλιο είναι ουσία, πρέπει να το ξέρεις αυτό.
— Δεν έχουμε ηγεσία… Θέλει κουράγιο να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα.
— Στην πολιτική και στη ζωή το πρόβλημα της εμπιστοσύνης είναι το κυρίαρχο.
— Και οι Γερμανοί, στο τέλος, είναι σοβαρός λαός, όπου ακούγονται όλες οι απόψεις, η δημοκρατία είναι πλήρης και τελικά…, έστω και με καθυστέρηση…, θα κάνουν το σωστό.
— Εγώ δεν φοβόμουν ότι ο Τσίπρας θα κάνει αυτά που λέει, αλλά φοβόμουν την ακυβερνησία. Εμένα μου λέγανε από την Αριστερά, οι δικοί τους άνθρωποι, ότι είχανε πάθει πανικό εκείνο το βράδυ και περιμένανε με αγωνία να ακούσουν ότι η Νέα Δημοκρατία ήρθε πρώτη. Και τρέμανε με τη σκέψη ότι μπορεί να έρθουν πρώτοι αυτοί. Δεν ήξεραν τι να κάνουνε, αυτό φοβόντουσαν.
— Γιατί ο Ρωμιός θέλει το βόλεμα, αγαπητέ μου, κατάλαβέ το άπαξ δια παντός…
— Να σπάσουν, να σπάσουν όλες οι προστασίες και να ελευθερωθούν τα πάντα. Να ελευθερωθούν τα πάντα.» [από το οπισθόφυλλο του βιβλίου]
