Η ηθική του περιορισμού

Μπορούν τα μη ανθρώπινα ζώα (ΜηΑΖω) να έχουν δικαιώματα; Είναι ίσως δυνατόν οι άνθρωποι απλώς να έχουν καθήκοντα απέναντί τους; Υπάρχει σήμερα τρόπος να περιοριστεί η δεσποτική ανθρώπινη συμπεριφορά που αναδεικνύει περίτρανα μία άφρονη εξάσκηση εξουσίας τόσο προς τα ΜηΑΖω όσο και προς τη φύση; Δύνανται οι θρησκείες ή οι υπάρχουσες ηθικές θεωρίες να συνδράμουν προς αυτή την κατεύθυνση; Αν οι απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι αρνητικές, δεν μας απομένει τίποτα άλλο ως διέξοδος παρά η απόπειρα επαναθεμελίωσης της Ηθικής. Έτσι, στο παρόν σύγγραμμα, προτείνεται ότι για να καλείται μια θεωρία «Ηθική», πρέπει η αρχή πάνω στην οποία εδράζεται να είναι συμβατή με τη θέληση για απόδοση δύναμης στον ασθενέστερο. Και εξειδικεύουμε με την «Ηθική του Περιορισμού», ενστερνιζόμενοι ταυτόχρονα τη δυναμική της να επεκταθεί και να καλύψει ποικίλα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ως όμως άμεσο αποτέλεσμα, η νέα θεωρία αποσπά από τον άνθρωπο τα δικαιώματα εκείνα που του επιτρέπουν να υποτάσσει χωρίς ενοχές τα ΜηΑΖω, να τα εκμεταλλεύεται, να τα υποδουλώνει, να αποστερεί εκ γενετής την ελευθερία τους, να πειραματίζεται με αυτά, να τα θανατώνει.