Ο Immanuel Kant (22 Απριλίου 1724 – 12 Φεβρουαρίου 1804) γεννήθηκε στο Καίνιξμπεργκ της Πρωσίας. Διετέλεσε Υφηγητής (1755-1770) και Καθηγητής της Λογικής και της Μεταφυσικής στο Πανεπιστήμιο της γενέθλιας πόλης του, στο οποίο ενεγράφη ως φοιτητής στην ηλικία των 16 ετών, το 1740. Ήδη από την αρχή της ακαδημαϊκής του σταδιοδρομίας δημοσιεύει μια σειρά σημαντικών μελετών στο πεδίο της Λογικής, της Μεταφυσικής και των Φυσικών Επιστημών, όπως –για παράδειγμα– της Αστρονομίας. Το 1781 δημοσιεύει την Κριτική του καθαρού λόγου, ως αποτύπωση του υπερβατολογικού ιδεαλισμού και της κριτικής φιλοσοφίας. Το έργο του αυτό αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα στην Ιστορία της Φιλοσοφίας· η επανέκδοσή του από τον ίδιο το 1787 συνοδευόταν από σημαντικές αναθεωρήσεις – κυρίως όσον αφορά τα πρώτα μέρη του έργου.
Το 1783 δημοσιεύει τα Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντική Μεταφυσική, ως πυκνή αποτύπωση των κυριότερων φιλοσοφικών θέσεών του· το 1784 δημοσιεύει το εμβληματικό δοκίμιό του «Απάντηση στην ερώτηση: Τι είναι Διαφωτισμός;». Το 1785 δημοσιεύει το έργο του Τα θεμέλια της Μεταφυσικής των ηθών και το 1788 την Κριτική του πρακτικού λόγου, τα οποία από κοινού με το έργο του Μεταφυσική των ηθών (1797), αποτελούν τις βαρύνουσας σημασίας συνεισφορές του στο πεδίο της ηθικής φιλοσοφίας. Το 1790 δημοσιεύει την λεγόμενη Τρίτη Κριτική, την Κριτική της κριτικής ικανότητας, η οποία αποτελεί την δεύτερη πολύ σημαντική του κατάθεση στο πεδίο της Αισθητικής, μετά το έργο του Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου (1764). Παράλληλα, συνέβαλε στο πεδίο της πολιτικής φιλοσοφίας με το κείμενό του «Προς την αιώνια ειρήνη. Ένα φιλοσοφικό σχεδίασμα» (1795), στο πεδίο της φιλοσοφίας της θρησκείας, με το έργο του Η θρησκεία εντός των ορίων του λόγου και μόνο (1797), και στο πεδίο της ανθρωπολογίας, τόσο με το έργο του Ανθρωπολογία από πραγματολογική άποψη (1798) όσο και με τις διαλέξεις του τις σχετικές με το ίδιο αντικείμενο, οι οποίες δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 1997.
