O Sören Kierkegaard (5 Μαΐου 1813 – 11 Νοεμβρίου 1855), γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης, ωστόσο στην συνέχεια έστρεψε το ενδιαφέρον του στην λογοτεχνία και στην φιλοσοφία, υποβάλλοντας τελικά –εν είδει διδακτορικής διατριβής– την μελέτη του Η έννοια της ειρωνείας με συνεχείς αναφορές στον Σωκράτη (1841)· στην μελέτη του αυτή ασκεί κριτική στον Σωκράτη, ενώ στο μεταγενέστερο έργο του το Είτε – Είτε (1843), ασκεί κριτική στον Hegel. Το ίδιο έτος, το 1843, εκδίδει τα έργα του Φόβος και τρόμος και Επανάληψη· αυτή η πρώτη συγγραφική του περίοδος ολοκληρώνεται με τα έργα: Φιλοσοφικά ψιχία (1844), Η έννοια της αγωνίας (1844) και Στάδια της οδού της ζωής (1845). Η δεύτερη συγγραφική του περίοδος (1846-1853) εστιάσθηκε –κυρίως– στην κριτική του εναντίον του «χριστιανικού κόσμου», δηλαδή της Εκκλησίας της Δανίας, ως παράγοντα διαμεσολάβησης προκειμένου να επιτευχθεί η παρουσία του χριστιανισμού μέσα στην κοινωνία· σύμφωνα με τον Δανό φιλόσοφο, η διαμεσολάβηση αυτή, υπό τον έλεγχο μάλιστα του Κράτους, έχει ως αποτέλεσμα την διαστρέβλωση της χριστιανικής πίστης· παράλληλα, κατά την γνώμη του ιδίου, η σύγχρονή του εποχή παράγει τον «όχλο», ο οποίος απειλεί την μοναδικότητα του καθενός ατόμου (: Δύο εποχές: Μία λογοτεχνική ανασκόπηση [1846], Έργα αγάπης [1847], Χριστιανική πραγματεία [1848]). Τέλος, την ίδια περίοδο δημοσιεύει το έργο του Ασθένεια προς θάνατον (1849), στο οποίο κεντρική είναι η παρουσία της θεματικής της απελπισίας· με το έργο του αυτό –το οποίο υπέγραψε με ένα από τα πολλά του ψευδώνυμα, με το ψευδώνυμο Anti- Climacus– ολοκλήρωσε την φιλοσοφική του προβληματική, η οποία και τον κατέστησε θεμελιωτή των φιλοσοφιών της ύπαρξης κατά τον 20ό αιώνα.
