Ο Πλάτων (427 π.Χ. – 347 π.Χ.) γεννήθηκε στην Αθήνα. Δέχθηκε την ισχυρή φιλοσοφική επίδραση του Σωκράτη, αργότερα δε, μετά την θανάτωση του δασκάλου του, ταξίδεψε στην Αίγυπτο, στην Κυρήνη, στην Σικελία, και στην Κάτω Ιταλία. Τα ταξίδια του αυτά επηρέασαν γόνιμα τον φιλοσοφικό του στοχασμό. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ίδρυσε την φιλοσοφική του Σχολή, την Ακαδημία (387 π.Χ.) στην οποία δίδαξε μέχρι τον θάνατό του· μετά από σχεδόν δέκα αιώνες προσφοράς φιλοσοφικού έργου και διδασκαλίας, η Ακαδημία έκλεισε το 529 μ.Χ., με διάταγμα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού, το οποίο όριζε «κανένας να μην διδάσκεται φιλοσοφία στην Αθήνα».
Η ιδιοτυπία του εμβληματικού φιλοσοφικού του στοχασμού είναι η αποτύπωσή του σε φιλοσοφικά έργα υπό την μορφή διαλόγου. Οι πρώιμοι διάλογοι αντανακλούν την έντονη επίδραση του Σωκράτη· ακολούθως, απομακρύνεται από την επιρροή του δασκάλου του και συγκροτεί το αυθεντικά πρωτότυπο φιλοσοφικό του έργο, όπως αυτό αποτυπώνεται στους μεταγενέστερους διαλόγους. Όλοι οι διάλογοι έχουν ως πρωταγωνιστή τους τον (πλατωνικό) Σωκράτη, εκτός από τους τρείς τελευταίους, τον Σοφιστή, τον Πολιτικό και τους Νόμους, οι οποίοι έχουν ως πρωταγωνιστή τους τον Ελεάτη Ξένο (οι δύο πρώτοι) και τον Αθηναίο Ξένο (ο τελευταίος)· η αντικατάσταση του πρωταγωνιστή σημαίνει τόσο την κριτική στάση της ύστερης πλατωνικής φιλοσοφίας προς τις προηγούμενες φάσεις της όσο και το ρηξικέλευθο άνοιγμά της προς νέους στοχαστικούς ορίζοντες.
