Η μεγέθυνση και η πολυπλοκότητα του υγειονομικού τομέα διεθνώς, έχουν αποτελέσει –μεταξύ άλλων– την αιτία για την μελέτη των υγειονομικών αγορών από το σύνολο, σχεδόν, των επιστημών υγείας και την ανάδυση νέων τεχνικών, μεθόδων και ερμηνευτικών προσεγγίσεων, οι οποίες συχνά διέπονται από διεπιστημονικές συνθέσεις. Στην προσπάθεια αυτή, η εμπλοκή της επιστήμης των οικονομικών της υγείας, παρέχει τη δυνατότητα ερμηνευτικών εργαλείων για την εννοιολογική διευκρίνιση εννοιών κρίσιμης σημασίας, όπως η υγεία, η ασθένεια, η φροντίδα υγείας και η ιατρική περίθαλψη, καθώς επίσης και για κατανόηση των πολιτικών ιδεολογικών ρευμάτων τα οποία αποδίδουν ειδικά ερμηνευτικά σχήματα στον υγειονομικό τομέα, γενικότερα. Στο πλαίσιο...
Continue Reading →
Το κείμενο αυτό ούτε αποφαίνεται σχετικά με τις αιτίες απώλειας του φιλοσοφείν ούτε αποφαίνεται για τις συνθήκες που ευνοούν την εκκάλυψή του· το κείμενο αυτό δεν αποφαίνεται ως προς όλα τα προαναφερθέντα, καθώς δεν επιθυμεί να δογματίσει· και δεν επιθυμεί να δογματίσει, γιατί το διαπερνά η υποψία πως το δογματίζειν συσκοτίζει τον ορίζοντα του απορείν, άρα: και του φιλοσοφείν· για αυτό, λοιπόν, το παρόν κείμενο υποτυπώνει τον λόγο του υπό τη μορφή επτά αναστοχαστικών ερωτημάτων περί το φιλοσοφείν, δηλαδή επτά μεταερωτημάτων, τα οποία εστιάζονται στο μεταξύ της εκκάλυψης και της απώλειας του φιλοσοφείν· επομένως, η ανέλιξη του κειμένου αυτού συνιστά...
Continue Reading →
Η Ιαπωνία κατέχει μοναδική θέση ανάμεσα στους διάφορους πολιτισμούς: έχοντας στο παρελθόν της κινέζικες επιρροές, ενσωμάτωσε πάρα πολλά από την Ευρώπη και την Αμερική: όμως, η ουσία αυτών των δανεισμών ήταν τόσο προσεκτικά ενσωματωμένη ώστε ο Ιαπωνικός πολιτισμός δεν έχασε ποτέ την ιδιαιτερότητά του. Βασικά στοιχεία αυτής της ιδιαιτερότητας (όπως είναι η κουζίνα, τα manga, η μουσική, η ποίηση και οι πολεμικές τέχνες) έχουν διεισδύσει στην καθημερινότητα του Δυτικού Κόσμου ως στοιχεία του σύγχρονου καθημερινού πολιτισμού. Γιατί όμως ένα ειδικό αφιέρωμα στα συγκεκριμένα πολιτιστικά στοιχεία (την θρησκεία - φιλοσοφία, τις επιρροές στις πολεμικές τέχνες και στην στρατηγική, την ποίηση και...
Continue Reading →
Με τη μονογραφία αυτή ο Βασίλης Μαγκλάρας ολοκληρώνει ένα ερευνητικό πρόγραμμα που αναφέρεται στην κοινωνική θεωρία του Talcott Parsons. Εδώ επικεντρώνεται στο νεανικό έργο του αμερικανού στοχαστή, το οποίο θεωρείται από πολλούς και το σημαντικότερο, διότι υπερβαίνει τον ορίζοντα της επιστήμης της κοινωνιολογίας και θεματοποιεί ζητήματα που άπτονται της κοινωνικής θεωρίας εν γένει· επιπλέον διατέμνει το σύνολο σχεδόν των γνωστικών αντικειμένων των κοινωνικών και ανθρωπιστικών σπουδών. Ως κεντρικά για την παρουσίαση και την ανακατασκευή της κοινωνικο-θεωρητικής προβληματικής του Parsons αναδύονται τα ζητήματα των αξιών, που διαμορφώνουν την ατομική και την κοινωνική πράξη, η θεματική περί γένεσης και ανάπτυξης του καπιταλιστικού...
Continue Reading →
Κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα η λογοτεχνική γενιά διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στην αφύπνιση της τουρκικής εθνικής συνείδησης κι έθεσε τις βάσεις διαμορφώνοντας το πνευματικό πλαίσιο της αποκαλούμενης Εθνικής Λογοτεχνίας. Εν συνεχεία, μετά την ίδρυση του τουρκικού κράτους (1923), οι πρωτοπόροι λόγιοι της εθνικής-εθνικιστικής λογοτεχνίας, συνεχίζοντας την συγγραφική παραγωγή τους, προλείαναν και προκαθόρισαν το πεδίο πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε η Νέα Τουρκική Λογοτεχνία. Στον έναν αιώνα ζωής που διανύει, η σύγχρονη τουρκική λογοτεχνία έχει να επιδείξει αξιόλογους εκπροσώπους οι οποίοι έσπασαν τα στενά όρια της πατρίδας τους και κατέκτησαν μία περίοπτη θέση στους κόλπους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο...
Continue Reading →
Η Επιστήμη & Τεχνολογία Σιτηρών ασχολείται με τα συστατικά και την σε βάθος δομή των δημητριακών και επίσης την αποθήκευση και επεξεργασία προς παραγωγή τόσο των ενδιαμέσων, όσο και των τελικών προϊόντων σιτηρών. Η άλεση αναλύεται ως διεργασία και ως τεχνολογία, ενώ γίνεται ανάπτυξη των χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων των αλεύρων για την παραγωγή προϊόντων αρτοποιίας. Ο σχηματισμός και η ρεολογία των ζυμαριών εξετάζεται σε βάθος. Εκτεταμένη είναι η ανάπτυξη της διαδικασίας παρασκευής άρτου με ειδικές αναφορές στην ανάμειξη και λήψη του ζυμαριού, τη ζύμωση, τον κλιβανισμό, την αλλοίωση και το μπαγιάτεμα αυτού. Επίσης γίνεται ειδική μνεία στους διαφόρους τύπους του...
Continue Reading →
Οικονομία και περιβάλλον, ως βασικές συνιστώσες της βιώσιμης ανάπτυξης, τελούν, καταρχήν, σε σχέση ανταγωνιστική. Δεν αποκλείεται μάλιστα να καταλήξει συγκρουσιακή. Η, κάθε φορά, επικρατούσα μορφή της συναρτάται στενά με την εξέλιξη του οικονομικού κύκλου, η πορεία του οποίου ουδέποτε υπήρξε ευθύγραμμη. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης κάθε δημοκρατική Πολιτεία έρχεται αντιμέτωπη με την, κυριολεκτικά, υπαρξιακή ανάγκη να την υπερβεί, το συντομότερο και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Τότε καλείται, αυτοβούλως ή κατ’ απαίτηση άλλων εμπλεκόμενων, σε επιλογές με στόχο την ανάπτυξη, ικανές όμως να πλήξουν, εντέλει, ανεπανόρθωτα την, ούτως ή άλλως, εύθραυστη ισορροπία περιβάλλοντος και οικονομίας. Την επαναφορά της και, δι’...
Continue Reading →
"Ευχαριστώ τη θεία τύχη η οποία εν αγνοία της αναζωπύρωσε την ευκαιρία και γονιμοποίησε τη βούλησή μου να καταπιαστώ με ένα διαχρονικό ζήτημα, όπως αυτό της αφομοίωσης, της εθνικής συνείδησης και της μετανάστευσης. Προς επίρρωση των ανωτέρω αποτιμήσεων που διατυπώθηκαν στο εγχειρίδιό μου, επισημαίνω για άλλη μια φορά ότι η λέξη κλειδί στο πόνημά μου αποκαλείται «αφομοίωση». Η φυσιογνωμία της έννοιας «αφομοίωση» δεν αφορά στην απώλεια της υπόστασης και του προσώπου του άλλου, αλλά σχετίζεται με την εσωτερική περιδίνηση και την πολιτισμική καθολικοποίηση που συνεπιφέρει η πρόσληψη ετερογενών χαρακτηριστικών – στοιχείων – ιδιωμάτων ενός οργανισμού, ατόμου, ομάδας ή συνόλου και...
Continue Reading →
Τα Ηνωμένα Έθνη, από τις αρχές του ’90 μέχρι και σήμερα, προσανατολίζουν τη μεγάλη πλειοψηφία των ειρηνευτικών αποστολών στην ανοικοδόμηση κρατών, κατανοώντας πως η εδραίωση της ειρήνης δεν εξαντλείται στην υπογραφή και τήρηση ειρηνευτικών συμφωνιών. Το peacebuilding ενσωματώνοντας τους στόχους της θετικής ειρήνης και της ανθρώπινης ασφάλειας κινητοποιεί ολόκληρο το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών στη βάση ενός συνόλου βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων, αλλά και μακροπρόθεσμων μετασυγκρουσιακών δράσεων σε κοινωνικοοικονομικό, θεσμικό, πολιτικό και ανθρωπιστικό επίπεδο, καθώς και σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προκειμένου να εντοπισθούν και να εξαλειφθούν τα βαθύτερα αίτια των συγκρούσεων. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, οι επιχειρήσεις οικοδόμησης της ειρήνης αναλαμβάνουν τη...
Continue Reading →
Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Γιάννη Μανιάτη
Continue Reading →
Ο στόχος στο παρόν βιβλίο υπήρξε διττός: να συμβάλλει στη θεωρητική τεκμηρίωση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και γενικότερα του τρίτου τομέα και να προσεγγίσει εμπειρικά μια διακριτή οικογένεια νέων μορφωμάτων εντός της: τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (Κοιν.Σ.Επ.). Στο πρώτο μέρος, γίνεται μια κριτική επισκόπηση των εννοιών που συναντώνται και χρησιμοποιούνται στη διεθνή βιβλιογραφία και μια προσπάθεια να τεκμηριωθεί η έννοια εταιρική κοινωνική ευθύνη μέσα από τα διεθνή δεδομένα, και κατόπιν η κοινωνική οικονομία, δηλαδή ο τρίτος τομέας. Η ιδιαιτερότητα των παραδειγμάτων της κοινωνικής οικονομίας, ως δομών πρωτοποριακών που προωθούν το μετασχηματισμό των κυρίαρχων πολιτικών ταυτόχρονα με τη βαθιά οικονομική, κοινωνική...
Continue Reading →
Ο δημιουργός δεν μπορεί να διαφύγει την ανάγκη να δημιουργήσει. Από αυτή την ανάγκη δημιουργήθηκε ετούτος ο κόσμος και αυτή την ανάγκη έρχεται να καλύψει και ο φωτογράφος αυτού του λευκώματος αιχμαλωτίζοντας με το φακό του μνημεία και στιγμές μοναδικές του τόπου μας. Κάθε φωτογραφία κρύβει ένα μικρό θαύμα που αφηγείται τη δική του ιστορία. Μέσα από τις σελίδες του ο περιηγητής έρχεται αντιμέτωπος με τους θρύλους και τις παραδόσεις της Ελλάδας. Βυθίζεται στο πρωτόγνωρο για να δει να ζωντανεύουν αρχαίες θεότητες και να κρυφοκοιτάξει τις νεράιδες που κάθε βράδυ βγαίνουν από τις σπηλιές και λούζονται στα νερά του καταρράκτη....
Continue Reading →
Ο Περιφερειακός Προγραμματισμός αποτελεί βασικό εργαλείο της Εθνικής και Περιφερειακής Αναπτυξιακής Πολιτικής, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλεί η άνιση κατανομή της ανάπτυξης στο χώρο, για την αξιοποίηση των αναπτυξιακών ευκαιριών των χωρικών μονάδων και για τη βελτίωση της ευημερίας των περιφερειών και των κατοίκων τους. Παράλληλα, διαδραματίζει ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στην προσπάθεια προώθησης της συνοχής και της ισόρροπης ανάπτυξης των μελών διακρατικών οικονομικών ενώσεων, με πρωταρχικό παράδειγμα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η σύγχρονη πρακτική του Εθνικού και Περιφερειακού Προγραμματισμού στην Ελλάδα είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις προδιαγραφές που τίθενται στο κανονιστικό και λοιπό μεθοδολογικό πλαίσιο της Πολιτικής Συνοχής...
Continue Reading →
