Ο Αριστοτέλης άσκησε στη δημοκρατία της εποχής του ποικιλότροπη κριτική, η οποία σε πολλά σημεία είναι αστήρικτη και έχει έντονη ιδεολογική χροιά. Το παρόν βιβλίο διερευνά τις προσπάθειές του να συγκροτήσει εναλλακτική πρόταση. Εξετάζονται οι απόψεις του φιλοσόφου για συγκεκριμένα πολιτεύματα, καθώς και οι συμπάθειές του για ιστορικά πολιτικά πρόσωπα που είναι εκφραστές συντηρητικών ιδεών. Μέσα από την ανάλυση των νέων εννοιών (ηθικών, πολιτικών και φιλοσοφικών) που εισάγει ο Αριστοτέλης αναδεικνύεται η μείζων πρότασή του. Πρόκειται για μια προσπάθεια να συνδυασθούν στοιχεία από τα δύο κύρια πολιτεύματα, την ολιγαρχία και τη δημοκρατία. Στην προσπάθειά του όμως αυτή η δημοκρατία απογυμνώνεται...
Continue Reading →
"Η σχέση της εκπαίδευσης με την ιδιότητα του πολίτη έχει πολλές όψεις που την καθιστούν -εκ νέου- επίκαιρη: η εκπαίδευση αποτελεί σημαντικό μέσο όχι μόνο για την αναζωογόνηση της δημοκρατίας, αλλά και για την αντιμετώπιση προβλημάτων από τα οποία εξαρτάται το μέλλον της, όπως είναι τα περιβαλλοντικά, τα κοινωνικά και τα ανθρωπιστικά προβλήματα. Από την ικανοποιητική επίλυση των προβλημάτων αυτών εξαρτάται όχι μόνο το μέλλον της δημοκρατίας, αλλά και το μέλλον της ανθρωπότητας, με το οποίο είναι βαθιά συνυφασμένο το μέλλον της ίδιας της δημοκρατίας: πώς θα επιβιώσει η φιλελεύθερη δημοκρατία και οι οικουμενικές ηθικές αξίες της απέναντι σε έναν...
Continue Reading →
Λένε πως η φαντασία μας όσο πλούσια και να 'ναι δε φτάνει τ' απίστευτα της πραγματικότητας, λένε πως μπρος στα πάθη μας υποχωρούν άναυδα τα λοιπά ζώα του πλανήτη, πως ακόμα και σήμερα παρ' όλες τις προσπάθειες να κατασπαράξουμε κάποιοι τα έχει των άλλων, εκτός από κείνα τον ταλαιπωρημένου πλανήτη μας, επέρχεται η ισορροπία που αργά ή γρήγορα φέρνει η φύση για τον εαυτό της και ο αγώνας του αδικούμενου. Αυτά, λένε, είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης τον σωστού και δίκαιου ως πιο ισχυρού απ' το κακό και τ' άδικο. Η αλήθεια δεν έχει άλλη διάσταση ανάλογα με τις ιστορικές περιόδους...
Continue Reading →
[...] Στην παρούσα μελέτη αναλύεται η διαδικασία εκδήλωσης μίας κρίσης στο τραπεζικό σύστημα και εξετάζεται η προληπτική εποπτεία του τραπεζικού χώρου, διερευνώντας την αποτελεσματικότητα του υπάρχοντος εποπτικού συστήματος και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις των καινοτόμων στοιχείων που εισάγουν οι Πυλώνες του νέου εποπτικού πλαισίου (γνωστού και ως Βασιλεία ΙΙ). Η μελέτη των επιπτώσεων της Βασιλείας Ι στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης βασίζεται στην ανάπτυξη τριών διλλημάτων σχετικά με τη σχέση της κεφαλαιακής επάρκειας των πιστωτικών ιδρυμάτων με τη σταθερότητα του τραπεζικού τομέα, την ανταγωνιστικότητα του συστήματος και της ανάπτυξης της οικονομίας. Η συγεκριμένη μελέτη στηρίζεται σε θεωρητικές προσεγγίσεις και εμπειρικές ενδείξεις...
Continue Reading →
Το ανά χείρας βιβλίο είναι ένα "ανατομείον λέξεων" Οι ίδιες οι λέξεις είναι το σώμα της έρευνάς μας αλλά ταυτόχρονα και το αντικείμενο της αγάπης μας. Κάθε λέξη είναι και μια περιπόθητη ερωμένη, θέλεις να μάθεις τα πάντα γι' αυτήν: πώς είναι; με ποιάν μοιάζει; από που μας έρχεται; με ποιους συγγενεύει; από που τέλος πάντων κρατάει ή σκούφια της; Κι όσο πιο πολύ γνωρίζεις την κάθε λέξη, τόσο πιο πολύ σε γοητεύει, πιο πολύ την αγαπάς και περισσότερο λαχταράς να συνευρεθείς μαζί της, να την νιώσεις βαθιά και ολοκληρωτικά, με την προϋπόθεση βέβαια πως είμαστε σύμφωνοι με το αντισθένειο...
Continue Reading →
Η "Αποκάλυψη" του ευαγγελιστή Ιωάννη που πιθανότατα γράφτηκε σε ένα σπήλαιο στην Πάτμο το 14ο έτος της βασιλείας του αυτοκράτορα Δομετιανού, το 95 μ.Χ., γίνεται η πηγή έμπνευσης της Βασιλικής Κοσμά. Η αινιγματική υπόσταση του κειμένου ενεργοποιεί το νου και τη φαντασία της σε πολλαπλά επίπεδα. Το τελικό εγχείρημα που παρουσιάζεται στην τρέχουσα έκδοση συνυφαίνει τη δοκιμιογραφία με την ποίηση και τον λόγο με την εικαστική εικόνα. Οι σκηνές τρόμου και φρίκης του αρχαίου κειμένου γεννούν νοηματικούς συσχετισμούς με τη σημερινή εποχή. Το "ανοιχτό έργο" που "περιγελά τις οριστικές αναγνώσεις", όπως γράφει ο Umberto Eco για την "Αποκάλυψη", λειτουργεί σαν...
Continue Reading →
Μια εικοσιπενταετία μετά τη θεσμική τομή που επέφερε ο νόμος-πλαίσιο στη λειτουργία των πανεπιστημίων, αδήριτη εμφανίζεται η αναγκαιότητα μιας νέας μεταρρύθμισης, που αφ' ενός θα αξιοποιήσει την αποτίμηση της εφαρμογής του νόμου-πλαισίου και αφ' ετέρου θα επιχειρήσει να προσαρμόσει το νομοθετικό πλαίσιο με γνώμονα τα νέα δεδομένα στον ελληνικό αλλά και τον ευρωπαϊκό χώρο. Ο εκσυγχρονισμός της ανώτατης εκπαίδευσης προϋποθέτει την ανάπτυξη της ακαδημαϊκής υπευθυνότητας και την επένδυση της με ένα νέο "κοινωνικό συμβόλαιο" πανεπιστημίου-πολιτείας, την αποκατάσταση μιας σειράς παραμελημένων πνευματικών και ακαδημαϊκών αξιών, την αναδιάρθρωση του μοντέλου διοίκησης και της θεσμικής αρχιτεκτονικής των πανεπιστημίων, την καλλιέργεια μιας νέας πανεπιστημιακής...
Continue Reading →
Celebrity όμως ήτο και ο Πήγκας. Ο Πήγκας ήτο εις κακάσχημος, κοντός θεληματάρης με πρόσωπον ως του Μιχαήλ Στρογκώφ (μετά την γνωστήν εις τους βιβλιόφιλους ανεπιτυχή "αισθητικήν επέμβασιν" επ' αυτού των Τατάρων), λούμπεν, πλην τραγικά ερωτευμένος, νομίζω με πλήρην συναίσθησιν της εννοίας του τραγικού. Σήμερον, δε, είμαι πεπεισμένος πως ηθελημένα είχε επιτρέψει εις τον εαυτό του να ερωτευθή την Βαρβάρα. Ήτο δε η Βαρβάρα -πα, πα,πα, πα,- εις σπαθάτος μελαχροινός κορίτσαρος όπου επεριπάτει και έτριζον οι εκ Δοκού, ανά την Ύδρα, πλακοστρώσεις, στόχος όλων των καραβοκυραίων αλλά και φαντασίωσις όλων των μαθητών, της εν Ύδρα σχολής εμποροπλοιάρχων. Και εις πείσμα...
Continue Reading →
Ο τόμος αυτός επεξεργάζεται διαφορετικές όψεις για το πολιτικό σύστημα, τη δημοκρατία, την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις στον 21ο αιώνα. Η σημαντικότερη τομή συγκριτικής πολιτικής ανάλυσης και διεθνών σχέσεων τόσο πριν, κυρίως όμως μετά το τέλος του Ψυχρού Πόλεμου, υπήρξε η διαπλοκή του πολιτικού συστήματος, ιδίως ορισμένων του εκφάνσεων, όπως οι πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις, με τη διαμόρφωση και την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής και κατ' επέκταση με το ρόλο ενός κράτους στο διεθνές σύστημα. Αν και η ελληνική περίπτωση (case study) αποτελεί σε μεγάλο βαθμό το συνεκτικό δεσμό του παρόντος βιβλίου σημαντικό χώρο καταλαμβάνει η ανάλυση και η διεξοδική...
Continue Reading →
Το νεοελληνικό θέατρο έχει ένα ευρύ και πλούσιο πεδίο, με σωζόμενα θεατρικά έργα από την εποχή της ύστερης Αναγέννησης. Αρκετά από αυτά αποτελούν αξιοσημείωτους σταθμούς στην εξελικτική πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. Ορισμένα σημαντικά θεατρικά έργα (ποιμενικό δράμα, κωμωδίες, δράματα), από την εποχή εκείνη μέχρι σχεδόν τα τέλη του 20ού αιώνα, εξετάζονται στο παρόν βιβλίο, τα οποία συχνά εκφράζουν πρωτότυπο πνεύμα, γόνιμη σύζευξη πολιτισμικών στοιχείων, πηγαίο και ανόθευτο κωμικό στοιχείο, σατιρική στόχευση, και από τον 19ο αιώνα μια ισχυρή ηθικοδιδακτική διάθεση. Συγχρόνως, από τον ίδιο αιώνα, αξιοποιούν ένα ευρύ πεδίο συμβολισμών, οι οποίοι συχνά υποδηλώνουν έναν αναμορφωτικό κοινωνικό στόχο, τουλάχιστον σύμφωνα...
Continue Reading →
[...] Ωστόσο, πιστεύουμε ότι ο τρόπος διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων είναι αποφασιστικής σημασίας για τη μακροπρόθεσμη αξία μιας εταιρείας και, τελικά, την επιβίωσή της. Ως αξία ορίζουμε όχι μόνο τα κέρδη αλλά και την εξέλιξη και ικανοποίηση των υπαλλήλων, τις πρόσθετες ευκαιρίες απασχόλησης, την προστασία του περιβάλλοντος και την συνεισφορά σε προγράμματα των τοπικών κοινωνιών. Οι πόροι των επιχειρήσεων είναι σε πρωτοφανή επίπεδα περιορισμένοι και η συνετή κατανομή τους αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Γι' αυτό το λόγο, όλα τα τμήματα μιας επιχείρησης πρέπει να συνεργάζονται με σκοπό τη μέγιστη συνεισφορά: όλα τα τμήματα, ιδίως εκείνο της διαχείρισης ανθρώπινων πόρων, αποτελούν αντικείμενο...
Continue Reading →
Η Ιωάννα Λαμπίρη-Δημάκη ήταν ένας από τους πυλώνες της σύγχρονης κοινωνιολογικής σκέψης στην Ελλάδα. Έχοντας αποφοιτήσει από το LSE το 1962, εργάστηκε για αρκετά χρόνια ως υπεύθυνη ερευνών στο ΚΕΠΕ και στο ΕΚΚΕ προτού μεταβεί στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας. Το πλούσιο συγγραφικό της έργο διακρίνεται για την χρήση εμπειρικής έρευνας για την μελέτη της Ελληνικής κοινωνίας. Το έργο όμως που την έκανε ευρύτερα γνωστή και την καθιέρωσε ως πρωτοπόρα μορφή της κοινωνιολογίας, είναι η κλασσική τριλογία "Η κοινωνιολογία στην Ελλάδα σήμερα (1986-2000)" για το οποίο η ίδια έλεγε ότι παρουσιάζοντας τις κυριότερες τάσεις της κοινωνιολογικής...
Continue Reading →
[...] Ωστόσο, πιστεύουμε ότι ο τρόπος διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων είναι αποφασιστικής σημασίας για τη μακροπρόθεσμη αξία μιας εταιρείας και, τελικά, την επιβίωσή της. Ως αξία ορίζουμε όχι μόνο τα κέρδη αλλά και την εξέλιξη και ικανοποίηση των υπαλλήλων, τις πρόσθετες ευκαιρίες απασχόλησης, την προστασία του περιβάλλοντος και την συνεισφορά σε προγράμματα των τοπικών κοινωνιών. Οι πόροι των επιχειρήσεων είναι σε πρωτοφανή επίπεδα περιορισμένοι και η συνετή κατανομή τους αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Γι' αυτό το λόγο, όλα τα τμήματα μιας επιχείρησης πρέπει να συνεργάζονται με σκοπό τη μέγιστη συνεισφορά: όλα τα τμήματα, ιδίως εκείνο της διαχείρισης ανθρώπινων πόρων, αποτελούν αντικείμενο...
Continue Reading →
