Στο βιβλίο επιχειρείται μια ανάλυση των συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα την περίοδο του Εμφυλίου 1946-1949, με στόχο να προσδιοριστεί το τίμημα που είχε σε όρους κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτικούς. Η αποτυχία των αντιμαχόμενων μερών να αποτρέψουν την σύγκρουση –ή τουλάχιστον να διαπραγματευτούν την λήξη της πριν κλιμακωθεί– εξετάζεται ως μια συνολική αποτυχία λειτουργίας των θεσμών της ελληνικής κοινωνίας, οι συνέπειες της οποίας ανιχνεύονται ακόμη και σήμερα σε πολλές πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Ο Εμφύλιος απαιτούσε αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες εις βάρος των παραγωγικών επενδύσεων και της παιδείας ενώ παράλληλα προκάλεσε μεγάλες απώλειες ανθρώπινου δυναμικού και για μεγάλο...
Continue Reading →
Tο βιβλίο περιλαμβάνει οκτώ μελέτες κρητικού θεάτρου και κρητικής λογοτεχνίας. Οι μελέτες αυτές είναι συνθετικές και συγκριτικές και αναφέρονται σε κεφαλαιώδη ζητήματα της κρητικής ποιητικής δημιουργίας, όπως το ζήτημα της ανάδειξης της ομορφιάς και της ασχήμιας, που περιλαμβάνει πολλές διαστάσεις, καθώς και το ζήτημα της αξιοποίησης των δυστοπιών και των ευτοπιών. Οι εκλεκτικές συγγένειες των κρητικών έργων με έργα της ιταλικής γραμματείας της εποχής της Αναγέννησης και της αμέσως επόμενης εποχής αποτελούν επίσης ένα θέμα αιχμής για τους μελετητές, αφού ο ιταλικός πολιτισμός επηρέασε άμεσα τον κρητικό, ο οποίος συγκροτεί, σε μεγάλο ποσοστό, ένα παρακλάδι του. Τα σωζόμενα θεατρικά έργα...
Continue Reading →
Το Collage City – Η πόλη ως κολάζ αποτελεί κριτική επανεκτίμηση και αποτίμηση σύγχρονων θεωρήσεων του πολεοδομικού και αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και του ρόλου του αρχιτέκτονα-πολεοδόμου επί ενός αστικού περιβάλλοντος ένταξης. Οι συγγραφείς, απορρίπτοντας τα μεγαλεπήβολα ουτοπικά οράματα του «καθολικού πολεοδομικού σχεδιασμού» και του «ολοτελούς σχεδιασμού» [total design], προτείνουν αντ’ αυτών μια «πόλη-κολάζ» που δύναται να συμπεριλάβει ένα ολόκληρο φάσμα ουτοπιών σε μικρογραφία. «Διεξερχόμενος αυτό το βιβλίο υπό πνεύμα σκεπτικισμού μάλλον, οφείλω να πω ότι το βρήκα συναρπαστικό, διαφωτιστικό, ευφυέστατο, πνευματώδες, αλλά και παροργιστικό, καθώς διερευνά τα θέματά του μέσω ενός είδους γραμματικών ακροβατισμών που μόνο καθηλωτικούς μπορώ να χαρακτηρίσω. Πρόκειται...
Continue Reading →
Η Μεσόγειος είναι ... η Μεσόγειος είναι ... η Μεσόγειος είναι ... Υπάρχει κάτι ανεξήγητο που μας σπρώχνει κάθε φορά και θα μας σπρώχνει πάντα να προσπαθούμε να ανασχηματίσουμε ψηφίδα ψηφίδα το μωσαϊκό της Μεσογείου, να συντάξουμε για άλλη μια φορά τον κατάλογο των δυνάμεων που τη συνθέτουν, να εξακριβώσουμε τη σημασία της καθεμιάς ξεχωριστά, αλλά και την αξία της σε σχέση με τις άλλες: Η Ευρώπη, το Μαγκρέμπ, η Εγγύς και Μέση Ανατολή, ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ, το Ταλμούδ, η Βίβλος και το Κοράνι, η Αθήνα και η Ρώμη, Ιερουσαλήμ, Αλεξάνδρεια και Κωνσταντινούπολη, Βενετία και Γένοβα,...
Continue Reading →
«Μια πολύ… επίκαιρη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την οικονομία, τον Αύγουστο του 2012. — Ο Ανδρέας… ήταν άνθρωπος ο οποίος ήταν ικανός και για το καλό και για το κακό. — Ο Ντελόρ ήταν μεγάλος άντρας, είχε εξαιρετικές ικανότητες αλλά ήταν Γάλλος και καθολικός και είχε όλα τα ελαττώματα, αλλά και τα προσόντα, του Γάλλου. — Απολύσεις· και όχι μόνο έκανα απολύσεις, αλλά τις ενέκριναν ο Ανδρέας και ο Φλωράκης. — Όταν έγινα το 1964 υπουργός Οικονομικών, είχα 20 τουλάχιστον διευθυντές του υπουργείου Οικονομικών οι οποίοι ήταν επιπέδου ανώτερου κατά πολύ από τους αντίστοιχους διευθυντές και υποδιευθυντές των μεγάλων...
Continue Reading →
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται τη θεωρητική και πρακτική διάσταση της διδακτικής της δραματικής τέχνης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και επικεντρώνεται στις μεθόδους και τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται για να διδαχτεί το διαδικαστικό δράμα σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Η δραματική τέχνη στην εκπαίδευση συμβάλλει στη μεταμόρφωση του ατόμου σε προσωπικό, σε μορφωτικό, σε θεραπευτικό, σε αισθητικό, σε καλλιτεχνικό και σε πολιτιστικό επίπεδο. Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζονται οι αρχές της δραματικής τέχνης στην εκπαίδευση και οι τεχνικές της διδασκαλίας της στη σχολική τάξη. Παρατίθεται, επίσης, το πλαίσιο διδασκαλίας του εκπαιδευτικού δράματος στις τάξεις του Δημοτικού σχολείου, διαρθρωμένο σε ενότητες και υποενότητες. Για κάθε...
Continue Reading →
Ποια είναι η επίδραση μιας ιστορικής κρίσης επάνω στην κοινωνία; Η γενικότερη αντίληψη για τις διάφορες κρίσεις της περιόδου 1930-1950, και κυρίως για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ότι επέφεραν σημαντικές αλλαγές σε πολλούς τομείς της ζωής των καθημερινών ανθρώπων. Συγκεκριμένα για τις γυναίκες, έχει υποστηριχθεί ότι η συμμετοχή τους στον πόλεμο οδήγησε στη χειραφέτηση τους. Όμως, αυτές οι αλλαγές υπήρξαν οι ίδιες για όλες τις ομάδες γυναικών; Πόσο βαθειά μπορεί να επηρεάσει μια ιστορική κρίση θεσμούς και συνήθειες; Με βάση τις προσωπικές μαρτυρίες γυναικών από τα Μεσόγεια, που βίωσαν την κρίσιμη περίοδο 1930-1950, το βιβλίο αποκαλύπτει τη διαπραγμάτευση μεταξύ...
Continue Reading →
Η ανάπτυξη πολιτικών για το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα συμπεριλήφθηκε σταδιακά –σε μεταγενέστερο στάδιο της δημιουργίας της Ε.Ε.– στις αρμοδιότητές της. Συν τω χρόνω, η ανάγκη διαχείρισής του, οδήγησε σε ένα δαιδαλώδες και πολύπλοκο κεκτημένο, δημιούργημα αντιπαραθέσεων και έντονων διαπραγματεύσεων, λόγω σύγκρουσης (κυριαρχικών) συμφερόντων. Το 2015/16 το προσφυγικό / μεταναστευτικό αλλάζει μορφή. Λαμβάνει νέες –όχι όμως απροσδόκητες- διαστάσεις. Από μία –τεχνηέντως– παρουσιαζόμενη ως τοπική πρόκληση που αφορά λίγους, μεταβάλλεται σε πανευρωπαϊκή κρίση, που επηρεάζει όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε.. Αναδεικνύει τις εύθραυστες ισορροπίες, ανασύροντας παλαιούς διχασμούς, αλλά αναδεικνύοντας και νέους. Υπογραμμίζει το αδιέξοδο του υφιστάμενου την παραμονή της κρίσης δικαιοθεσμικού πλαισίου...
Continue Reading →
H φιλοσοφία με τη σχολαστική έννοια του όρου επιδιώκει τη συστηματική ενότητα της γνώσης, δηλαδή τη λογική της τελειότητα. Με την κοσμική έννοια όμως είναι η επιστήμη της σύνδεσης κάθε γνώσης με τον τελικό σκοπό του ανθρώπινου Λόγου, και από την άποψη αυτή ο φιλόσοφος δεν είναι ένας τεχνίτης του Λόγου, αλλά ο νομοθέτης του. Το πεδίο της φιλοσοφίας με αυτή την κοσμοπολιτική έννοια περιλαμβάνει τα ακόλουθα ερωτήματα: 1. Τι μπορώ να γνωρίσω; 2. Τι οφείλω να πράξω; 3. Τι επιτρέπεται να ελπίζω; 4. Τι είναι ο άνθρωπος; Στο πρώτο ερώτημα απαντά η Μεταφυσική, στο δεύτερο η Ηθική, στο τρίτο...
Continue Reading →
Γιατί, για ένα μικρό παιδί, το πεντάλεπτο διαρκεί μια αιωνιότητα και γιατί η αγκαλιά είναι η καλύτερη βιταμίνη της ψυχής; Γιατί οι άντρες δυσκολεύονται να κλάψουν; Ποιος μας κλέβει το χρόνο της ονειροπόλησής μας και πού θα βρούμε τα μικρά συστατικά της χαράς; Πώς ένα μικρό συμβάν, που διαρκεί ελάχιστα δευτερόλεπτα, μπορεί να γίνει αφορμή μιας μεγάλης συναισθηματικής παρεξήγησης και γιατί οι διαδικτυακές μας συνομιλίες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη φυσική επαφή; Πώς μπορεί να μας παραπλανήσει μια είδηση και γιατί η πληροφόρηση δεν είναι γνώση; Σαράντα μικρά κείμενα πραγματεύονται ερωτήσεις σαν κι αυτές. Τα Μικρά Ψυχολογικά είναι μια συλλογή...
Continue Reading →
Μπορεί ένα έπος πολεμικό να είναι και φιλειρηνικό συγχρόνως; Ναι μπορεί! Το κατάφερε ο μεγάλος ποιητής, Όμηρος, αιώνες πριν, συμφιλιώνοντας τη φρίκη του πολέμου με την ανθρωπιά των ηρώων του. Αρετές και αξίες ξεδιπλώνονται στο πεδίο της μάχης με τέτοιον τρόπο που εντυπωσιάζουν και επηρεάζουν τον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο του μικρού αναγνώστη. Ανδρεία, τιμιότητα, δικαιοσύνη, φιλία, αγάπη, φιλοπατρία, φιλοξενία, ειρήνη και προπάντων ανθρωπιά χαρακτηρίζουν τον Τρωικό Πόλεμο του Ομήρου. Πρόθεση της συγγραφέα του βιβλίου είναι η ανάδειξη αυτών ακριβώς των αξιών με τρόπο φυσικό και αβίαστο. Ο Γλαύκος δεν θα μονομαχήσει με τον Διομήδη, γιατί οι παππούδες τους ήταν...
Continue Reading →
Αγαπητέ υποψήφιε αναγνώστη, Πριν δώσεις τα χρήματά σου για να αγοράσεις το ανά χείρας βιβλίο, να ξέρεις ότι αυτό δεν περιέχει σκανδαλολογίες ή κουτσομπολιά περιέχει αρκετές «γκλαμουριές». Επίσης, δεν υπάρχουν πλήρεις αναλύσεις, ως πραγματείες, εθνικών θεμάτων. Οι αναφορές στα θέματα αυτά, που εμφανίζονται τακτικά στο βιβλίο, είναι τα προσωπικά και αποσπασματικά μου βιώματα από τη σταδιοδρομία μου τα τριάντα πέντε χρόνια που υπηρέτησα στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος (1974-2009), τα οποία συνέπεσαν με την κατάρρευση της Χούντας και την αρχή της Μεταπολίτευσης μέχρι τη «χρεοκοπία» των μνημονίων. Θέλω να πιστεύεις ότι, στο ταξίδι μου αυτό, δεν περιορίζομαι σε μια άχρωμη...
Continue Reading →
Για μας, τους μεταγενεστέρους του, που επωφεληθήκαμε από την επίδρασή της, η καινοτομία του Ντεκάρτ αποτελεί κοινοτοπία. Πρέπει όμως να έχουμε αναστήσει κάπως μέσα μας τη δική του εποχή, την πνευματική και ψυχολογική της ατμόσφαιρα, να έχουμε νοιώσει το δέος που ένοιωθαν οι τότε άνθρωποι μπρος στην ιεραρχία των αξιών, την καθιερωμένη μέσα στις συνειδήσεις τους, όχι μονάχα από τα ήθη των συγχρόνων και τις παραδόσεις των παλαιοτέρων, παρά από αυτή τούτη τη «θεία Αποκάλυψη», για να μπούμε κάπως στο νόημα του τεράστιου άθλου που αποτέλεσε η διακήρυξη των κανόνων της Μεθόδου του Ντεκάρτ. Πρόκειται κυρίως για τον πρώτο κανόνα....
Continue Reading →
