Συνέλεξα, λοιπόν, τέσσερις δεκάδες κείμενα (τέσσερα δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά) που κυρίως προλογίζουν βιβλία μου (κάποτε αποτελούν μέρη τους) ή συλλογικούς τόμους που επιμελήθηκα, από το 1981 ώς το 2016. Αδυνατώ να αποθησαυρίσω διαδοχικά τις φωτογραφίες των οικείων εσωφύλλων, προσπαθώντας να μένω στο ≪εμείς≫, μειώνοντας έτσι όσο γίνεται το ≪προπατορικό αμάρτημα≫ του ημερολογίου ή της ≪Ego-histoire≫.
Σε κάθε περίπτωση η εκάστοτε συγκομιδή όσων έχουν προηγηθεί συνεπάγεται τη μετατροπή της ≪ποσότητας≫ σε ≪ποιότητα≫ ή μιας σειράς επιμέρους δημοσιεύσεων σε ευανάγνωστα ≪χαρακτηριστικά≫ που καθιστούν ευκρινή τη συνοχή τους. Τούτο διακριβώνεται στον ≪Πρόλογο≫ ή έστω στην ≪Εισαγωγή≫ ως προκαταρκτικός απολογισμός όσων κάθε φορά ακολουθούν ως ≪βάσανος επαλήθευσης≫.
Αν για την εκάστοτε ≪απάντηση≫ ευθύνεται ο ≪δάσκαλος≫, για τις ≪ερωτήσεις≫ βαρύνονται οι ≪μαθήτριες≫ και οι ≪μαθητές≫ του. Για μιαν ακόμη φορά συγκατανεύει ο νεαρός Marx (1842) σ’ αυτήν την ερευνητική πρακτική που εκτυλίσσεται από τους δυνάμει αναγνώστες/τριες: ≪Η πραγματική κριτική δεν αναλύει τις απαντήσεις, αλλά τις ερωτήσεις≫. Σε κάθε περίπτωση η προβληματοθεσία δεν υπόσχεται να μας καταστήσει όλους και όλες, κατά τις διεργασίες εναλλαγής ≪ρόλων≫, ≪ερευνοδίαιτους≫, ιδίως όταν μας ενδιαφέρει ό,τι εξακολουθεί να ονομάζεται ≪αυτοβιογραφία≫. Όσο για την ημερολογιακή μορφή του κειμένου, απλώς υποβοηθεί την επιμέρους κεφαλαίωση και έτσι διασφαλίζει τη συνολική δομή του παρόντος βιβλίου.
