Εφορμώ στις δεκαετίες που πέρασαν με σκοπό την αναψηλάφηση των κειμένων Ελλήνων «διανοουμένων» που σταδιοδρόμησαν τόσο στο «εξωτερικό» όσο και στο «εσωτερικό», με μορφές διαρκούς «γείωσης» στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο: από το τέλος του 19ου αιώνα ώς τις ημέρες μας. Δηλαδή: οι P. Argyriadès • Π. Αργυριάδης, J. Psichari • Γ. Ψυχάρης, P. Drakoulis • Π. Δρακούλης, Α. Eleutheropulos • Α. Ελευθερόπουλος, Ch. Theodoridis • Χ. Θεοδωρίδης, N. Kitsikis • Ν. Κιτσίκης, J. Imvriotis • Γ. Ιμβριώτης, C. Politis • Κ. Πολίτης, N. Calas • Ν. Κάλας, N. Svoronos • Ν. Σβορώνος, M. Pablo • Μ. Ράπτης, T. Papadopol • Θ. Παπαδόπουλος, C. Castoriadis • Κ. Καστοριάδης, K. Αxelos • Κ. Αξελός, K. Papaioannou • Κ. Παπαϊωάννου, E. Bitsakis • Ευτ. Μπιτσάκης, Sp. Kyriazopoulos • Σπ. Κυριαζόπουλος, K. Papoulias • Κ. Παπούλιας, N. Poulantzas • Ν. Πουλαντζάς, P. Kondylis • Π. Κονδύλης, K. Psychopedis • Κ. Ψυχοπαίδης και A. Nehamas • Α. Νεχαμάς.
Συνέλεξα, λοιπόν, δύο δεκάδες κείμενα, με αντικείμενο τη θεματική του παρόντος βιβλίου. Σε κάθε περίπτωση η εκάστοτε συγκομιδή όσων έχουν προηγηθεί συνεπάγεται τη μετατροπή της «ποσότητας» σε «ποιότητα» ή μιας σειράς επιμέρους δημοσιεύσεων σε ευανάγνωστα «χαρακτηριστικά» που καθιστούν ευκρινή τη συνοχή τους. Προφανώς η προβληματοθεσία δεν υπόσχεται να μας καταστήσει όλους και όλες, κατά τις διεργασίες εναλλαγής «ρόλων», «ερευνοδίαιτους», ιδίως όταν μας ενδιαφέρει ό,τι εξακολουθεί να ονομάζεται «πρόσφατη ελληνική σκέψη», «έξω»/«μέσα».
