Καθώς η ανθρωπότητα εισέρχεται σε περίοδο αβεβαιότητας, με τη μετα-ψυχροπολεμική τάξη πραγμάτων να περνά στο ιστορικό χρονοντούλαπο και έναν νέο κόσμο να γεννάται μπροστά στα μάτια μας, η ενέργεια λαμβάνει κεντρικό ρόλο στη λήψη πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών αποφάσεων. Αν η ενέργεια αποτελεί το αίμα των σύγχρονων κοινωνιών, οι ενεργειακές υποδομές αποτελούν τις αρτηρίες και τις φλέβες του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, που μεταφέρουν το «αίμα» στα όργανα του οικονομικού σώματος.
Αδήριτη, λοιπόν, ανάγκη για κάθε κρατικό οργανισμό που επιθυμεί να προστατέψει την εθνική του ασφάλεια, την οικονομική του ευημερία και την εθνική του ανεξαρτησία είναι η διαμόρφωση ενός ολιστικού δόγματος προστασίας ενεργειακών υποδομών. Επιπλέον, οι ιδιωτικοί οργανισμοί που απασχολούνται στον τομέα της ενέργειας πρέπει, με τη σειρά τους, να υιοθετήσουν μια κουλτούρα ασφάλειας, καθώς το άλλοτε παντοδύναμο κρατικό μονοπώλιο ισχύος καθίσταται ολοένα και πιο ανεπαρκές να παρέχει από μόνο του την αναγκαία προστασία.
Κίνδυνοι όπως η τρομοκρατία, η πειρατεία, οι κυβερνοεπιθέσεις, οι εχθρικές συμβατικές δυνάμεις, οι κοινωνικές αναταραχές απειλούν όλο και περισσότερο τις υποδομές. Ταυτόχρονα, η περιπλοκότητα της προστασίας τους ενισχύεται από έννοιες όπως περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνική αποδοχή ενεργειακών έργων, σεβασμός διεθνούς δικαίου, σταθεροποίηση περιοχής, νομική προστασία επενδύσεων, συνεργασία ιδιωτικού και κρατικού τομέα στον τομέα της ασφάλειας κ.ά.
Οι ενεργειακές υποδομές συνιστούν τη σπονδυλική στήλη της σύγχρονης κοινωνίας. Η ενίσχυση της ασφάλειάς τους αποτελεί την εγγύηση του μέλλοντός μας.
