Η γενίκευση των νέων τεχνολογιών και ειδικότερα των ψηφιακών τεχνολογιών έχει ανοίξει νέους ορίζοντες προς διαδραστικούς τρόπους διδασκαλίας και μάθησης. Χωρίς όμως κατάλληλο εξοπλισμό, κατάλληλη σύνδεση στο διαδίκτυο και κατάλληλη επιμόρφωση για τη διαμόρφωση διαδραστικών παιδαγωγικών πρακτικών και τη δημιουργία κατάλληλου πολυτροπικού εκπαιδευτικού υλικού δεν μπορούν να αξιοποιηθούν δημιουργικά. H άστοχη ενσωμάτωση των ψηφιακών τεχνολογιών οδηγούν στην όξυνση των κοινωνικών διακρίσεων.
Είναι καιρός να γίνει μια στροφή προς την εκπαιδευτική έρευνα και την τεκμηρίωση ως προαπαιτούμενα για τη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής. Και είναι σημαντικό η εκπαιδευτική πολιτική να σχεδιάζεται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ισονομία στο εκπαιδευτικό σύστημα. Οι νέες εκπαιδευτικές ανισότητες επιβάλλουν πολιτικές θετικών διακρίσεων. Πολιτικές θετικών διακρίσεων έχουν εφαρμοστεί και στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια μέσα από διαφορετικά προγράμματα με σημαντική επιτυχία χωρίς όμως να υιοθετούνται ως πάγιες πρακτικές. Σήμερα είναι απαραίτητο να στραφούμε προς τέτοιες εκπαιδευτικές πολιτικές για να εξασφαλιστεί κοινωνική δικαιοσύνη και ισονομία στην εκπαίδευση.
Αυτά είναι ορισμένα από τα βασικά συμπεράσματα και προτάσεις έρευνας που πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια της πανδημίας Covid-19.
