Ὁ ὅρος «δημοσιότητα» μπορεῖ νὰ μὴν ἀπαντᾶ στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γραμματεία (ἐντοπίζονται μόνο ὁμόρριζες καὶ συνώνυμες μὲ αὐτὸν λέξεις), ὅμως τὸ περιεχόμενό του ἔχει ἑλληνικὴ προέλευση. Σύμφωνα μὲ τὸν J. Habermas δύναται νὰ γίνει λόγος γιὰ ἕνα ἑλληνικὸ μοντέλο δημοσιότητας, τὸ ὁποῖο συναρτᾶται μὲ τὸν δημόσιο βίο τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων στὸν χῶρο τῆς ἀγορᾶς.
Στὴν παρούσα ἐργασία γίνεται ἐξέταση τῶν ἐκφάνσεων τῆς δημοσιότητας στὴν φιλοσοφία τοῦ Πλάτωνα, μὲ στόχο νὰ ἀποδειχθεῖ ἂν τὸ πνεῦμα τῆς δημοσιότητας εἶναι ἔκδηλο τόσο στὴν πολιτικὴ φιλοσοφία ὅσο καὶ τὴν ὀντολογία καὶ τὴν γνωσιοθεωρία. Στὸ πρῶτο μέρος, τὸ ἐνδιαφέρον ἐπικεντρώνεται στὴν πολιτικὴ φιλοσοφία, ὅπου ἐξετάζεται ἡ θεωρία τοῦ Πλάτωνα γιὰ τὸ πολίτευμα, τὸν δημόσιο ἄνδρα καὶ τὴν δημόσια σφαίρα. Τὸ δεύτερο μέρος ἀφορᾶ τὴν πλατωνικὴ ὀντολογία καὶ τὴν γνωσιοθεωρία καὶ ἡ προσοχὴ ἑστιάζεται στὴν σημασία τῆς δημοσιότητας ὡς ἀνακοινωσιμότητας. Ἐδῶ, ἐπιχειρεῖται νὰ δοθεῖ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα ἂν ἡ φιλοσοφικὴ γνώση, ἀκόμη καὶ τὰ «τιμιώτερα» τῶν φιλοσοφικῶν πλατωνικῶν συλλήψεων, δύνανται νὰ λάβουν προτασιακὴ μορφὴ καὶ νὰ κοινοποιηθοῦν.
