«Για τους παλιούς θετικιστές η ιστορία μιας επιστήμης ήταν ένα σύνολο εσφαλμένων ιδεών πεθαμένων ανθρώπων – που όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε απ’ αυτές τόσο καλύτερα. Για πολλούς φιλοσόφους της ιστορίας, η ιστορία των ιδεών έχει καθαρά παιδαγωγικούς σκοπούς, αφού μας βοηθά να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Υπάρχουν απ’ την άλλη μεριά και οι καθαροί ιστορικοί που θεωρούν ότι η ενασχόληση με τις ιδέες του παρελθόντος έχει πρωτογενές γνωστικό ενδιαφέρον, όπως έχουν όλες οι ιστορικές μελέτες. Η προσφορά ωστόσο θετικών γνωστικών συμβολών στην ανάπτυξη της επιστήμης χρειάζεται λεπτότερη θεμελίωση: στηρίζεται στο γενικά αναγνωρισμένο σήμερα, αμετάκλητα υποθετικό χαρακτήρα των επιστημονικών μας κατασκευών και στο γεγονός της εμφάνισης πολλαπλών γνωστικών απωλειών στη διαχρονική ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης.»
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
