Ευέλικτα περιβάλλοντα μάθησης και πρακτικές

Ανάμεσα στις αρχές που περιλαμβάνονται στο Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2021), υπογραμ­μίζονται, αφενός, η έμφαση στις ψηφιακές δεξιότητες, καθώς ο ρα­γδαίος ψηφιακός μετασχηματισμός συνεπάγεται ότι σχεδόν όλες οι θέσεις εργασίας απαιτούν πλέον ένα –τουλάχιστον– βασικό επίπεδο ψηφιακών δεξιοτήτων τόσο από τους χρήστες, όσο και από τους παρόχους υπη­ρεσιών, αφετέρου, η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, η οποία οφείλει να αποτελέσει «πρώτη επιλογή» αυξάνοντας την ελκυστικότητά της και αναδεικνύοντας την αξία της ως προς την προώθηση ειδικών επαγγελματικών δεξιοτήτων αλλά και τη διευκόλυνση της μετάβασης από την εκπαίδευση στην εργασία. Αποτελεί πλέον κοινό δόγμα ότι η αύξηση της κινητικότητας του σύγχρονου ανθρώπου έφερε στην καθημερινό­τητα τα smartphones, τα ψηφιακά περιβάλλοντα, κ.ά., καθιερώνοντάς τα ως «στοιχεία» και «σημεία» των καιρών στο χώρο της εκπαίδευσης. Ως εκ τούτου, το στοίχημα για τη διαμόρφωση κριτηρίων ποιότητας των εκπαιδευτικών περιβαλλόντων -με έμφαση στα ψηφιακά- είναι περισσό­τερο από ποτέ επίκαιρο γιατί, ακριβώς, εστιάζει στον άνθρωπο και την εμπειρία του μέσα σε αυτά. Η πρόκληση φαίνεται να είναι πάντα εκεί. Πώς μπορεί δηλαδή να συνδεθεί η θεωρία με την Πράξη. Οι συγγραφείς εστιά­ζουν σε μία επιζητούμενη σύνδεση θεωρίας και Πράξης η οποία καταλήγει να οργανώνει το σχήμα και τους τρόπους μίας χειραφετικής e-σκέψης, εντός ευέλικτων περιβαλλόντων, και συνομιλεί τόσο με τα υποκείμενα μέσα στο ψηφιακό τους συγκείμενο, όσο και με μορφές έκφρασης, όπως είναι η Τέχνη.