Στη μέχρι σήμερα πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, η Ευρώπη επιβεβαίωνε την αξία της μόνον όταν κατάφερνε να απαντήσει στις προκλήσεις της Ιστορίας. Με αφορμή την 60ή επέτειο από την υπογραφή των ιδρυτικών Συνθηκών της ΕΟΚ, τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. πρέπει να προωθήσουν ένα θετικό όραμα της Ε.Ε. ως πηγή ευκαιριών και ως προστασία εναντίον των απειλών και κυρίως να υπερασπιστούν ιστορικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς δεσμούς έναντι μιας αισχρής ιδεολογίας που προσβάλλει ό,τι πέτυχε η Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ευρωπαϊκή περιπέτεια του σχεδίου της ενωμένης Ευρώπης ξεκίνησε πριν από εξήντα και πλέον χρόνια για να τονώσει την ανοικοδόμηση της Ευρώπης και να δημιουργήσει έναν χώρο ειρήνης και αμοιβαίου σεβασμού.
Σήμερα, πρέπει να πιστέψουμε, περισσότερο από ποτέ, ότι η ενότητα είναι ένας αγώνας τον οποίο είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε.
Αν επιθυμούμε πράγματι να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε στην ίδια κατεύθυνση συνεργασίας και συνύπαρξης που προσδιόρισε στο προοίμιό της η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα το 1951, τότε θα πρέπει να συνεχίσουμε ή να ξαναρχίσουμε να βλέπουμε την ευρωπαϊκή ενοποίηση ως μια συγκεκριμένη ουτοπία και να αναζητήσουμε τη νέα ευρωπαϊκή αλληλεγγύη συμφερόντων που θα συμπληρώνει το εθνικό συμφέρον, γιατί είμαστε Ευρωπαίοι και θα είμαστε ακόμη περισσότερο Ευρωπαίοι στο μέλλον!
Αυτό επιχειρεί να αναδείξει το ανά χείρας δοκίμιο, συμβάλλοντας στη νέα συζήτηση που άνοιξε με αφορμή τα εξήντα χρόνια από την υπογραφή των Συνθηκών της Ρώμης τον Μάρτιο του 1957.
