Η ιστοριογραφία των Κομμουνιστικών Κομμάτων των Δυτικών Κρατών, τα οποία στην παρούσα μονογραφία αποκαλούνται μη κυβερνώντα Κομμουνιστικά Κόμματα, κυριαρχείται από μελέτες που αναφέρονται στον πολιτικό ρόλο τους. Έτσι δεν έχει αναδειχθεί η νομική φύση τους και ειδικότερα η ένταξή τους, τόσο στα νομικά συστήματα των Κρατών που έδρασαν, όσο και στο διεθνές νομικό σύστημα. Στο πλαίσιο αυτό δεν έχουν διερευνηθεί με βάση νομικές έννοιες και θεωρίες τα κοινά οργανωτικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά των μη κυβερνώντων Κομμουνιστικών Κομμάτων (όπως π.χ. ο διεθνιστικός χαρακτήρας τους, η σύσταση της κομμουνιστικής ιδέας, ο μηχανισμός της λειτουργίας τους, κ.ά.).
Το κενό αυτό επιχειρεί να καλύψει η παρούσα μονογραφία, στην οποία αναδεικνύεται ο διπλός χαρακτήρας των Κομμουνιστικών Κομμάτων των Δυτικών Κρατών, ως πολιτικών κομμάτων και ως ταξικών οργανώσεων και αντιδιαστέλλονται τα χαρακτηριστικά τους από τα χαρακτηριστικά των κυβερνώντων Κομμουνιστικών Κομμάτων, που έδρασαν στα κομμουνιστικά Κράτη. Παράλληλα αναλύεται η επιρροή που άσκησε η δράση τους στο εσωτερικό δίκαιο των Δυτικών Κρατών, ενώ διατυπώνεται το συμπέρασμα ότι η οργάνωση και δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων στα Δυτικά Κράτη δεν επηρέασαν µόνο τις πολιτικές εξελίξεις των Κρατών αυτών αλλά ταυτόχρονα διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις για την αλλαγή νομικού παραδείγματος. Στο πλαίσιο αυτό υποστηρίζεται ότι μία από τις αιτίες των ποικίλων μορφών απονομικοποίησης, που διέπουν το σύγχρονο νομικό σύστημα, οφείλεται στη σχέση του Κράτους µε την Κοινωνία, όπως αυτή διαμορφώθηκε από την δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων των Δυτικών Κρατών, στη διαχρονική πορεία τους.
