Στο πλαίσιο της καλούμενης Διαμάχης μεταξύ των Σχολών της Θεολογίας και της Φιλοσοφίας, που ξέσπασε κατά τον 18ο αιώνα, η Φιλοσοφία θεωρήθηκε από τους οπαδούς της Θεολογίας σαν θεραπαινίς της Θεολογίας –όχι όμως, σημείωσε ο Καντ υπερασπιζόμενος τον ρόλο της Φιλοσοφίας, για κρατάει το φόρεμα της Θεολογίας ακολουθώντας την, αλλά για να της φωτίζει τον δρόμο πηγαίνοντας μπροστά με το κερί στο χέρι.
Η φιλοσοφία θα μπορούσε, υπό την έννοιαν αυτή, να λεχθεί ότι είναι θεραπαινίς κάθε επιστήμης.
Ο ρόλος της φιλοσοφίας είναι, διευρύνοντας τον ορίζοντα του νου μας, να μας ανοίγει νέους δρόμους, και, αν συμβεί στην διαδρομή μας να βρεθούμε μπροστά σε ανυπέρβλητες δυσκολίες, να μας καλεί επιτακτικά πίσω, στην αρχή του δρόμου, να τον διατρέξομε πάλι υποδεικνύοντάς μας πώς να μην διαπράξομε τα λάθη που μας οδήγησαν σε αδιέξοδα.
Αυτά που, στην μακραίωνη πορεία της φιλοσοφίας, οι υπηρέτες της εισηγήθηκαν τόσο με την διδασκαλία τους όσο και με τον τρόπο ζωής των περιγράφονται, με ακριβή και άκρως προσιτό στον αναγνώστη τρόπο, στο βιβλίο του Θεοδόση Ν. Πελεγρίνη Ιστορία της Φιλοσοφίας.
