Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως μια διοικητική, κοινωνική και πολιτική οντότητα βρίσκεται πολλά χρόνια στο κέντρο βαθιών αλλαγών στην πολιτική και διοικητική ζωή. Πρόκειται για μια προσπάθεια συστηματικής διεύρυνσης των αρμοδιοτήτων της, συμπεριλαμβανομένης και της άσκησης Κοινωνικής Πολιτικής.
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η συζήτηση γύρω από τις σημαντικότερες έννοιες, θεωρίες και μεθοδολογικές προσεγγίσεις του κλάδου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Κοινωνικής Πολιτικής με έμφαση στις επιδράσεις της γεωγραφίας του τόπου και των νέων Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνίας (Τ.Π.Ε.) στις πολιτικές για τις ευάλωτες κοινωνικές κατηγορίες. Μέσα από τη σύνθεση των επιμέρους αυτών παραμέτρων αναδεικνύονται μια σειρά από ζητήματα εναλλακτικών πολιτικών-προτάσεων με εστίαση στο χώρο, την τοπικότητα και τη στοχευμένη αντιμετώπιση των αναγκών των ευάλωτων κοινωνικών κατηγοριών, πολύ δε περισσότερο των αναπήρων και ηλικιωμένων πολιτών.
Στο πλαίσιο αυτό η εισαγωγή και χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνίας (Τ.Π.Ε.) στην άσκηση Κοινωνικής Πολιτικής από την Τοπική Αυτοδιοίκηση σηματοδοτεί τη συνειδητοποίηση αφενός της εμφάνισης ενός νέου τύπου παρέμβασης και Κοινωνικής Πολιτικής και αφετέρου της διαμόρφωσης μιας νέας αντίληψης για τη διαχείριση της πρόσβασης και του κοινωνικού αποκλεισμού των ευάλωτων κοινωνικών κατηγοριών παρά τους ενδεχόμενους περιορισμούς (απομονωμένος και δυσπρόσιτος χώρος) του τόπου κατοικίας τους.
