Κριτική του καθαρού λόγου

Kant Immanuel 1724-1804

ISBN978-960-02-3591-3
ISBN ebook978-960-02-4087-0
Κωδικός βιβλίου στον ΕΥΔΟΞΟ94690241
Σελίδες494
Έτος πρώτης έκδοσης1979
Έτος τρέχουσας έκδοσης2020
Βάρος (g)612
Διεύθυνση ΣειράςΛαμπρέλλης, Δημήτρης Ν.
Μεταφραστής/έςΓιανναράς, Αναστάσιος
ΠρόλογοςΔημήτρης Ν. Λαμπρέλλης
Έκδοση2η
Σχήμα 14 x 21

16,99€ – 20,14€

Προσθήκη στα αγαπημένα
Κωδικός προϊόντος: 008450 Κατηγορίες: , ,

Από τις τρεις Κριτικές του Kant που εθεμελίωσαν στα τέλη του 18ου αιώνα τη φιλοσοφική σκέψη σε νέες αρχές και άνοιξαν τους ορίζοντες για το μέγα κίνημα του Γερμανικού Ιδεαλισμού, της Κριτικής του καθαρού λόγου (1781Α, 1787Β), την Κριτική του πρακτικού λόγου (1788) και την Κριτική της κριτικής δυνάμεως (1790), η πρώτη Κριτική είναι ασφαλώς η πιο γνωστή αλλά και η λιγότερο δημοφιλής, γιατί ξεσκεπάζει βαθύτατα ριζωμένες γνωστικές προκαταλήψεις και αναγκάζει τη σκέψη ν’ ακολουθήσει νέους δρόμους που οδηγούν συχνά σ’ ένα αδιαπέραστο δάσος εννοιολογικών όρων και σχημάτων, για το οποίο χρειάζεται, χωρίς άλλο, ειδικός οδηγός και πλούσιος ερμηνευτικός υπομνηματισμός.

Και όμως, η Κριτική αυτή εισάγει τόσο μεθοδικά στα γνωσιολογικά, οντολογικά, κοσμολογικά και μεθοδολογικά θέματα, ώστε, παρ’ όλη τη σκοτεινότητα και την εξάρτησή της από το πνεύμα, τους όρους και την εννοιολογική γλώσσα της εποχής που γράφτηκε, να αποτελεί ακόμα και σήμερα άριστο μέσο φιλοσοφικού προσανατολισμού και άσφαλτο οδηγό στους δαιδαλώδεις δρόμους και στα αδιέξοδα που κατέληγε η φιλοσοφική σκέψη, κάθε φορά που θέλησε να αγνοήσει τις ανθρώπινες δυνατότητες και τα όριά τους.

Συγγραφέας

Kant Immanuel 1724-1804

Ο Immanuel Kant (22 Απριλίου 1724 - 12 Φεβρουαρίου 1804) γεννήθηκε στο Καίνιξμπεργκ της Πρωσίας. Διετέλεσε Υφηγητής (1755-1770) και Καθηγητής της Λογικής και της Μεταφυσικής στο Πανεπιστήμιο της γενέθλιας πόλης του, στο οποίο ενεγράφη ως φοιτητής στην ηλικία των 16 ετών, το 1740. Ήδη από την αρχή της ακαδημαϊκής του σταδιοδρομίας δημοσιεύει μια σειρά σημαντικών μελετών στο πεδίο της Λογικής, της Μεταφυσικής και των Φυσικών Επιστημών, όπως –για παράδειγμα– της Αστρονομίας. Το 1781 δημοσιεύει την Κριτική του καθαρού λόγου, ως αποτύπωση του υπερβατολογικού ιδεαλισμού και της κριτικής φιλοσοφίας. Το έργο του αυτό αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα στην Ιστορία της Φιλοσοφίας· η επανέκδοσή του από τον ίδιο το 1787 συνοδευόταν από σημαντικές αναθεωρήσεις – κυρίως όσον αφορά τα πρώτα μέρη του έργου.

Το 1783 δημοσιεύει τα Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντική Μεταφυσική, ως πυκνή αποτύπωση των κυριότερων φιλοσοφικών θέσεών του· το 1784 δημοσιεύει το εμβληματικό δοκίμιό του «Απάντηση στην ερώτηση: Τι είναι Διαφωτισμός;». Το 1785 δημοσιεύει το έργο του Τα θεμέλια της Μεταφυσικής των ηθών και το 1788 την Κριτική του πρακτικού λόγου, τα οποία από κοινού με το έργο του Μεταφυσική των ηθών (1797), αποτελούν τις βαρύνουσας σημασίας συνεισφορές του στο πεδίο της ηθικής φιλοσοφίας. Το 1790 δημοσιεύει την λεγόμενη Τρίτη Κριτική, την Κριτική της κριτικής ικανότητας, η οποία αποτελεί την δεύτερη πολύ σημαντική του κατάθεση στο πεδίο της Αισθητικής, μετά το έργο του Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου (1764). Παράλληλα, συνέβαλε στο πεδίο της πολιτικής φιλοσοφίας με το κείμενό του «Προς την αιώνια ειρήνη. Ένα φιλοσοφικό σχεδίασμα» (1795), στο πεδίο της φιλοσοφίας της θρησκείας, με το έργο του Η θρησκεία εντός των ορίων του λόγου και μόνο (1797), και στο πεδίο της ανθρωπολογίας, τόσο με το έργο του Ανθρωπολογία από πραγματολογική άποψη (1798) όσο και με τις διαλέξεις του τις σχετικές με το ίδιο αντικείμενο, οι οποίες δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 1997.