Οι κοινωνικές επιστήμες καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα γνωστικών αντικειμένων τα οποία αναφέρονται στις ανθρώπινες κοινωνίες στο σημερινό σύνολό τους και στις ιστορικές εξελίξεις τους. Η επιστημονική ανάπτυξή τους είχε ως αφετηρία την απομάκρυνση αφενός από την φιλοσοφία του Διαφωτισμού που βασιζόταν στον οικουμενικό ορθολογισμό και αφετέρου από τον εγελιανισμό ως καθολική φιλοσοφία. Αυτή η απομάκρυνση συνδέθηκε με την στροφή προς γνώση της κοινωνικής «πράξης», προς μία εμπειρική προτεραιότητα στην έρευνα. Χωρίς να αποκλείονται φιλοσοφικές αναζητήσεις και κρίσεις, απορρίφθηκε έτσι η απαγωγική συναγωγή συμπερασμάτων για την κοινωνική ζωή από φιλοσοφικές αρχές. Αυτή ήταν η βασική θέση του Κ. Μαρξ, του G. Simmel, του Μ. Weber, του E. Durkheim και άλλων ερευνητών.
Στις κοινωνικές επιστήμες ανήκουν εκτός της κοινωνιολογίας που είναι κεντρική τους παράμετρος, η κοινωνική ανθρωπολογία στην οποία εντάσσεται και η εθνολογία, η κοινωνική ψυχολογία, η νομική θεωρία στην ευρεία της θεώρηση που περικλείει και την νομική ανθρωπολογία. Αυτά τα επιστημονικά πεδία ως ερευνητικοί χώροι είναι δυνάμει ικανά να αποδώσουν συνθετική εικόνα κοινωνικών φαινομένων και εξελίξεων. Σε αυτό το γενικό πλαίσιο κινούνται οι μελέτες αυτού του τόμου.
