Παρότι υπάρχουν πολλά βιβλία που εξερευνούν το ταξίδι του εμπορικού κινηματογραφιστή, με σχετικές συμβουλές και καθοδήγηση, καθώς και πολλά βιβλία για το ταξίδι του ανεξάρτητου κινηματογραφιστή, επίσης με συμβουλές και καθοδήγηση για τον δύσβατο δρόμο της ανεξαρτησίας, ελάχιστα βιβλία εξερευνούν τον τρίτο δρόμο. Ο δρ Παναγόπουλος επιδιώκει να εντάξει τον κινηματογραφιστή στη γλώσσα και στον σκοπό της έρευνας και δείχνει πώς μπορεί η πρακτική της παραγωγής ταινιών να παράσχει δημιουργικές μεθόδους έρευνας, για να προκύψουν νέες αντιλήψεις με αντίκτυπο όχι μόνο στην παραγωγή ταινιών και στον κινηματογράφο αλλά και σε άλλα διεπιστημονικά πεδία. Εξερευνά τι σημαίνει να είναι κανείς ακαδημαϊκός δάσκαλος και κινηματογραφιστής και πώς αυτοί οι δύο ρόλοι εμπνέουν ο ένας τον άλλον και κατ’ αυτόν τον τρόπο διευρύνουν τη γνώση μας για τις ταινίες και τη διδασκαλία.
Κατά συνέπεια, στον Τρίτο Δρόμο στον Κινηματογράφο έχουμε μια εξαιρετικά ευπρόσδεκτη εξερεύνηση της συνέχειας ενός ταξιδιού, με αιχμή του δόρατος ένα σχετικά νέο είδος κινηματογραφιστή-ακαδημαϊκού, ο οποίος θα έχει ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της δημιουργίας ταινιών και του κινηματογράφου καθώς καταδεικνύεται και αρθρώνεται ένας τρίτος δρόμος: ο λιγότερο πεπατημένος (Frost, 1916).
