Η ψυχιατρική κοινωνική εργασία έχει πίσω της μια μακρά ιστορία που ξεκινά από τις αρχές του 20ού αιώνα και εξελίσσεται μέχρι σήμερα σε έναν κρίσιμο τομέα παρέμβασης στην ψυχική υγεία. Οι κοινωνικοί λειτουργοί καλούνται να κινηθούν σε ένα σύνθετο επαγγελματικό περιβάλλον, όπου η χρήση εργαλείων όπως το DSM-5 συνυπάρχει με την παραδοσιακή ανθρωποκεντρική προσέγγιση του κλάδου.
Το βιβλίο αυτό δεν βλέπει τη διάγνωση ως αυτοσκοπό, αλλά την τοποθετεί στο πλαίσιο μιας ευρύτερης διαδικασίας αξιολόγησης, που λαμβάνει υπόψη όχι μόνο τα συμπτώματα αλλά και τα δυνατά σημεία, τις δεξιότητες, την ανθεκτικότητα και την ευρηματικότητα των ανθρώπων. Με τρόπο απλό και κατανοητό, αποδομεί τη γλώσσα της ψυχοπαθολογίας και την καθιστά προσβάσιμη στους κοινωνικούς λειτουργούς, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν πιο ουσιαστικά στις ανάγκες των θεραπευόμενων.
Αναγνωρίζοντας τις κριτικές που έχουν διατυπωθεί για το DSM, η συγγραφέας προτείνει μια αξιολόγηση βασισμένη στις ικανότητες, που ενισχύει τον προσανατολισμό του επαγγέλματος προς την ενδυνάμωση, την ελπίδα και τη δημιουργία θετικών προοπτικών για το μέλλον. Το έργο απευθύνεται σε φοιτητές, επαγγελματίες κοινωνικούς λειτουργούς αλλά και σε όσους ενδιαφέρονται για τον ρόλο της κοινωνικής εργασίας στην ψυχική υγεία, προσφέροντας πρακτική γνώση, θεωρητικό στοχασμό και εργαλεία εφαρμογής στην καθημερινή πράξη.
Ένα πολύτιμο βοήθημα για όσους πιστεύουν ότι η διάγνωση δεν πρέπει να «καθορίζει» τον άνθρωπο, αλλά να αποτελεί αφετηρία για την ανάδειξη της δύναμης και της ευρηματικότητάς του.
