Oι διάφορες εμμονές (που προέρχονται από αρχαϊκές φοβίες) χαρακτηρίζουν και τον σύγχρονο «μεταμοντέρνο» άνθρωπο. Με υπόβαθρο την εξουσία και τον θάνατο εκδηλώνονται φαντασιώσεις που τρέφονται στο ασυνείδητο και μπορούν τόσο να αποκτήσουν δύναμη όσο και να αντισταθμίσουν φαντασιακά την άχαρη πραγματικότητα (και ιδίως την φθαρτότητα).
Ατέλειωτες δοκιμασίες, μεταμορφώσεις, φόβοι και απειλές αποτελούν το κοινό πλαίσιο των σύγχρονων όσο και των παραδοσιακών μύθων (και παραμυθιών). Θέματα καταγωγής και ταυτότητας, επιβίωσης σε ένα πλανήτη που συνεχώς απειλείται, ένστικτα και όνειρα γύρω από την εξουσία και τον πλούτο, καθώς και την νίκη του έρωτα μπροστά στην απειλή του θανάτου είναι εμβληματικά σημεία αναφοράς της μυθοπλασίας (κι έχουν αξιοποιηθεί και από τις διάφορες σύγχρονες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές). Η κοινωνιολογία δεν μπορεί να παραβλέψει αυτήν την σταθερά που αποτελεί την «σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας» και οφείλει να προσεγγίσει ερευνητικά τις σύγχρονες μυθικές αφηγήσεις (που είναι η υποτιμημένη όψη της κυρίαρχης λογικής και επομένως την «συμπληρώνουν» ενώ αποτελούν και την απαραίτητη διάσταση για την κατανόηση των κοινωνικών συμπεριφορών).
