Ο Σοφιστής είναι ένας διάλογος που προέρχεται από την ώριμη περίοδο της πλατωνικής δημιουργίας και παλαιόθεν συνοδεύεται από τη φήμη της δυσκολίας του. Πρόκειται από την άλλη για έναν διάλογο, ο οποίος λόγω της πλούσια επεξεργασμένης και ιδιαίτερα εκλεπτυσμένης εννοιολογίας του αποτελεί βασικό σημείο αναφοράς κατά τη μελέτη του πλατωνικού έργου, τόσο στο σύνολό του όσο και ως προς επιμέρους πλευρές του.
Ο Σοφιστής χαρακτηρίζεται από την εκδίπλωση έξοχων δραματουργικών αρετών ως προς την ανάπτυξη του περιεχομένου του. Μέσω της παρούσας μετάφρασης και ερμηνείας υποστηρίζεται ότι η ενασχόληση με τον κεφαλαιώδους σημασίας πλατωνικό διάλογο δικαιολογείται, σε τελευταία ανάλυση, όχι μόνο προκειμένου να ανασυντεθεί με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια ένα σημαντικό εγχείρημα υπέρβασης στατικών και μονομερών αντιλήψεων του πραγματικού στους κόλπους της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, αλλά και προκειμένου να προεκταθούν τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά αυτού του εγχειρήματος στο επίπεδο μιας διαρκώς ανανεούμενης φιλοσοφικής πρόκλησης, της πρόκλησης του συνδυασμού τού ενός με τα πολλά ή της διερεύνησης της πολλαπλότητας ως όρου της δυνατότητας όχι μιας αφηρημένης, αλλά μιας αφαιρετικά συγκεκριμένης, περιεκτικής σύλληψης του πραγματικού.
