Η μελέτη αυτή παρουσιάζει ένα σύστημα φωτογράφισης κατά το οποίο ο Φωτογράφος καλείται να εφαρμόσει συγκεκριμένους κανόνες πριν από τη φωτογράφιση, κατά τη διάρκειά της και μετά την ολοκλήρωσή της. Στόχος αυτού του συνόλου κανόνων είναι να δοθεί στον Φωτογράφο η δυνατότητα να εκφραστεί ελεύθερα, ανεξάρτητα από το θέμα, παρακάμπτοντας τον φόβο που γεννά η καταγραφή του «χρόνου που σταματά».
Ο Φωτογράφος έτσι γίνεται ο δημιουργός που θα ορίσει εξαρχής το τελικό αποτέλεσμα, θα δώσει σημασία ή όχι σε τεχνικές λεπτομέρειες, θα θέσει ο ίδιος τα όρια των εικόνων του πριν ακουστεί το κλικ και θα έρθει αντιμέτωπος με τον φόβο της ανυπαρξίας-καθήλωσης-θανάτου, θα χρησιμοποιήσει μια χρονική και χωρική συνέχεια, μια ακολουθία εικόνων που θα του εξασφαλίσει ότι, παρόλο που ακούγεται το κλικ, δεν σταματάνε τα «πράγματα» εκεί, αλλά συνεχίζονται. Και κυρίως θα ξέρει ότι οποιοδήποτε αποτέλεσμα είναι αποδεκτό, επειδή είναι δικό του.
Η μελέτη αυτή στηρίζεται στο έργο του Ludwig Wittgenstein, Tractatus Logico-Philosophicus.
