Μια μελέτη που επιδιώκει να φωτίσει μία υποτιμημένη αλλά ιδιαίτερα δυναμική πλευρά της Ελληνικής κοινωνίας κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης, που ανέδειξε εκτός των άλλων τα σημαντικά ελλείμματα και τις στρεβλώσεις του Κοινωνικού Κράτους ως προς την αποτελεσματική κάλυψη των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Κενά που αφορούσαν τόσο γενικά πολιτικά ζητήματα, όπως η θεσμική προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, όσο και ζητήματα καθημερινότητας, όπως πώς θα βρεθούν τρόφιμα και φάρμακα για τις φτωχές οικογένειες.
Η αυτο-οργάνωση των πολιτών αποτέλεσε για πολλούς το φωτεινό σημείο που έδειχνε την έξοδο από το τούνελ. Μία εναλλακτική προσέγγιση, που έμελλε, όμως, να μείνει απλά προσέγγιση και όχι να γίνει πραγματικότητα.
Πώς δημιουργήθηκαν αυτές οι πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης στον Ελληνικό χώρο, στην κάθε μικρή γειτονιά; Πώς αναπτύχθηκαν σε ένα πολιτικό περιβάλλον που προσπαθεί να είναι ανοιχτό στη συμμετοχή και στις νέες οπτικές; Τί οδήγησε στη δημιουργία τους και πώς συνεχίσθηκε η πορεία τους; Πώς εκμεταλλεύθηκαν το εργαλείο του διαδικτύου, πώς το αξιοποίησαν;
Η Μελέτη αναλύει συστηματικά τις πρωτοβουλίες αυτές και αποτυπώνει κρίσιμα διδάγματα για τους σχεδιαστές των κοινωνικών πολιτικών, συζητώντας ιδίως πως το δημόσιο σύστημα προσέγγισε και ενσωμάτωσε καλές πρακτικές, πώς χρησιμοποίησε την συσσωρευμένη εμπειρία ώστε να καλύψει τα κενά και να ανακτήσει χαμένα (κοινωνικά) εδάφη. Παράλληλα, προσεγγίζει τις δυνατότητες ανάπτυξης ενός νέου μοντέλου συνεργασίας μεταξύ του κράτους και των πρωτοβουλιών, εξετάζοντας ιδιαίτερα κρίσιμα ζητήματα: Με ποιους τρόπους μπορούν οι πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης να φανούν χρήσιμες στη διαμόρφωση μιας πλουραλιστικής κοινωνικής πολιτικής; Τί μπορούν να προσφέρουν κατά τον σχεδιασμό ενός νέου αναπτυξιακού υποδείγματος του Κοινωνικού Κράτους;
