Στο βιβλίο επιχειρείται μια ανάλυση των συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα την περίοδο του Εμφυλίου 1946-1949, με στόχο να προσδιοριστεί το τίμημα που είχε σε όρους κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτικούς. Η αποτυχία των αντιμαχόμενων μερών να αποτρέψουν την σύγκρουση –ή τουλάχιστον να διαπραγματευτούν την λήξη της πριν κλιμακωθεί– εξετάζεται ως μια συνολική αποτυχία λειτουργίας των θεσμών της ελληνικής κοινωνίας, οι συνέπειες της οποίας ανιχνεύονται ακόμη και σήμερα σε πολλές πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής δραστηριότητας.
Ο Εμφύλιος απαιτούσε αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες εις βάρος των παραγωγικών επενδύσεων και της παιδείας ενώ παράλληλα προκάλεσε μεγάλες απώλειες ανθρώπινου δυναμικού και για μεγάλο διάστημα ένα διχαστικό πολιτικό σύστημα. Η Ελλάδα –αν και ήταν στην πλευρά των νικητών κατά του Άξονα– απώλεσε σχεδόν όλα τα προσδοκώμενα εθνικά οφέλη και τέθηκε στο περιθώριο της ανασυγκρότησης που ακολούθησαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το τίμημα υπήρξε τόσο βαρύ που κάνει τον Εμφύλιο του 1946-1949 να είναι μακράν η πιο ολέθρια και παράλογη πράξη αυτοκαταστροφής στην νεότερη ελληνική ιστορία.
