Το έργο του Πλάτωνα Πολιτικός, δραματικά υποτιμημένο μέχρι σχεδόν σήμερα, αρχίζει —επιτέλους— να κατακτά την θέση που του αξίζει, στο πλαίσιο του ορίζοντα της ανέλιξης του πολιτικού στοχασμού του Αθηναίου φιλοσόφου.
Ας προσέξουμε: Είναι αυτό το πλατωνικό φιλοσοφούν υποκείμενο του Πολιτικού και των Νόμων, ο Ξένος ως Ελεάτης και ως Αθηναίος, αντίστοιχα, το οποίο θέτει —συγχρόνως— ως πρόβλημα της πολιτικής φιλοσοφίας και της φιλοσοφικής ανθρωπολογίας, την σχέση του ορθού λόγου, της ενότητας, της ταυτότητας και του είναι, με την τέχνη, την πολλαπλότητα, με την ηδονή και με την διαφορά. Πράγματι, είναι αυτό το πλατωνικό φιλοσοφούν υποκείμενο ως Ξένος, Ελεάτης αρχικά (: Πολιτικός) και στην συνέχεια Αθηναίος (: Νόμοι), το οποίο προκρίνει την ανταπόκριση της φιλοσοφίας στην επιθυμία, την πολλαπλότητα, την διαφορά, το γίγνεσθαι, την φαντασία και την τέχνη, έναντι της επιτακτικότητας του ορθού λόγου, της ενότητας, της ταυτότητας και του είναι.
