Τα φλέγοντα ζητήματα της ασφαλιστικής προστασίας παρουσιάζουν συνήθως αυξημένο ενδιαφέρον σε περίοδο οικονομικής ύφεσης. Η δημοσιονομική κρίση που πλήττει τις περισσότερες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και ιδίως την Ελλάδα, σε συνδυασμό με τη σταδιακή μείωση της συμμετοχής στην αγορά εργασίας και τη δημογραφική γήρανση αποτελούν ένα νέο πεδίο προκλήσεων για τα συνταξιοδοτικά συστήματα τόσο της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης όσο και της επαγγελματικής ασφάλισης. Υπό το πρίσμα της παρούσας συγκυρίας η διαμόρφωση μιας μακροπρόθεσμης εθνικής στρατηγικής εκσυγχρονισμού του Ελληνικού μοντέλου κοινωνικής προστασίας επιβάλλει να λαμβάνονται υπόψη και να αξιοποιούνται διεπιστημονικές πρωτοβουλίες, όπως η παρούσα έκδοση, καθότι αναδεικνύουν τους όρους και τις...
Continue Reading →
"Ο Jeffrey Rosen συνδυάζει τα σαγηνευτικά χαρίσματα ενός κορυφαίου αφηγητή, την οξυμένη αντίληψη ενός κορυφαίου δημοσιογράφου και τη διεισδυτική ενόραση ενός επιστήμονα, βαθύ γνώστη των νομικών και πολιτικών πτυχών του θέματος του. Σπανίως θα χαρακτήριζα ένα βιβλίο ως "αναγκαίο εγχειρίδιο" για τους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ ή για κάθε Πρόεδρο και Γερουσιαστή που αντιμετωπίζει το δυσχερές καθήκον του διορισμού και της επιβεβαίωσης του διορισμού των μελών του δικαστηρίου αυτού, καθώς και για κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται για το τι διακυβεύεται. Είναι ακριβώς το κατάλληλο βιβλίο για το σκοπό αυτό". (Laurence Tribe) "Ο Jeffrey Rosen, ένας από τους οξυδερκέστερους...
Continue Reading →
Το βιβλίο του Νίτσε «Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα» γίνεται εδώ προσιτό μέσω των σημειώσεων, που ο Γερμανός στοχαστής κατέγραψε κατά τα έτη 1882-1883 κι εκδόθηκαν στα Κατάλοιπά του. Αυτές οι σημειώσεις χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για τη συγγραφή του νιτσεϊκού εκείνου βιβλίου. Μέσω των επιλεγμένων σημειώσεων α) γίνονται σαφέστερα κάποια χωρία του νιτσεϊκού «Ζαρατούστρα», τα οποία δεν γίνονται αφ' εαυτών κατανοητά, β) γίνονται φανερές οι νιτσεϊκές εμπνεύσεις που μετά από επεξεργασία δημοσιεύτηκαν, γ) διασαφηνίζονται οι λόγοι που ώθησαν τον Νίτσε να διαμορφώσει τον «Ζαρατούστρα» σαν ένα θρησκευτικό έργο και όχι σαν επιστημονική πραγματεία, δ) εκτίθενται τα πιο πολυποίκιλα θέματα, τα οποία...
Continue Reading →
Η προσέγγιση της παιδικής ηλικίας μέσω των συγκριτικών και διαπολιτισμικών θεωρήσεων δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διατύπωση ενός νέου κοινωνιολογικού λόγου. Ο καθορισμός της παιδικής ηλικίας με όρους κοινωνικής κατασκευής παραπέμπει στην ανάλυση των ιστορικών, κοινωνικών και πολιτισμικών παραγόντων. Οι διαπιστώσεις αυτές επαναφέρουν το ενδιαφέρον για τον προσδιορισμό των ιστορικών μορφών της παιδικής ηλικίας μέσα από τις αντιφατικές διαστάσεις της ελληνικής πραγματικότητας, όπως διαμορφώνεται από τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες του 19ου αιώνα. Η αναζήτηση αυτή δημιουργεί ερωτήματα για τον τρόπο συγκρότησης της παιδικής ηλικίας, τη θέση και τον ρόλο της στην ελληνική κοινωνία, όπως ερμηνεύεται από την οπτική...
Continue Reading →
Τα κείμενα του παρόντος τόμου αξιοποιούν δεδομένα για τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου που συλλέχθηκαν στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος So.Da.Map. Στο σύνολο των δεδομένων περιλαμβάνονται στοιχεία για τα κοινωνικό-δημογραφικά χαρακτηριστικά και την πολιτική προϋπηρεσία όσων κατέλαβαν έδρα στη Βουλή των Ελλήνων στις οκτώ εκλογικές αναμετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν από το 1996 (Σεπτέμβριος) έως το 2015 (Ιανουάριος). Στην εικοσαετία αυτή αναδείχθηκαν στο Κοινοβούλιο υποψήφιοι και υποψήφιες με διαφορετικές αφετηρίες, πορείες και κατάληξη. Ορισμένοι και ορισμένες εδραιώθηκαν πολιτικά, άλλοι και άλλες αποστρατεύτηκαν πολιτικά ή/και στιγματίστηκαν ηθικά, ενώ κάποιοι και κάποιες λειτούργησαν ως διάττοντες αστέρες της πολιτικής. Όλοι/-ες υπήρξαν όμως, έστω και εφήμερα,...
Continue Reading →
"[...] Υπήρξε, τελικά, αφελής ο Δασκαλόπουλος; Δύσκολο να το δεχθεί κανείς αυτό για έναν άνθρωπο που αποδείχθηκε σκληρός κι επιδέξιος πολιτικός παίκτης στα οκτώ χρόνια της θητείας του στην ηγεσία του ΣΕΒ. Πρόκειται μάλλον για έναν ιδεαλιστή, ικανό να δει με ρεαλιστική ματιά πολύ μπροστά, και ο οποίος είναι ιδιαίτερα ευρηματικός σε στρατηγήματα και ελιγμούς, αλλά αρνείται συνειδητά κάθε συναλλαγή, έκπτωση ή συμβιβασμό. Η αντινομία του; Έπαιξε με σκληρούς πολιτικούς όρους χωρίς να τρέφει πολιτικές φιλοδοξίες. Υπήρξε, έτσι, διαπρύσιος κήρυκας μιας αναγκαίας εθνικής αλλαγής (που ακόμη εκκρεμεί) χωρίς ν' αναζητήσει τρόπους και όχημα για να ωθήσει στην πραγματοποίησή της. Από...
Continue Reading →
"Δικαιώματα του παιδιού". Μια φράση που χαρακτηρίζεται από ιδεολογική φόρτιση, η οποία οφείλεται στη δυσκολία απόδοσης δικαιωμάτων στα παιδιά τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Παρόλο που η ιδέα ότι τα παιδιά έχουν δικαιώματα είναι πολύ πρόσφατη, καθώς τα δικαιώματα του παιδιού ως έννοια βρίσκονται στο επίκεντρο για μόλις έναν αιώνα περίπου, η φράση "δικαιώματα του παιδιού" έχει κατακλύσει τον δημόσιο και ιδιωτικό λόγο, και ιδιαίτερα τον εκπαιδευτικό και πολιτικό, ως μέσο απόδειξης σεβασμού και αξίας στο παιδί. Απλοί προβληματισμοί, όπως "γιατί τα δικαιώματα που αποδίδονται στο παιδί είναι περιορισμένα σε σχέση με αυτά που αποδίδονται στους ενήλικες;"...
Continue Reading →
Τι ώθησε τους περισσότερους και σπουδαιότερους φιλοσόφους στη Γαλλία, κατά τη φιλοσοφική στιγμή του υπαρξισμού, να δημιουργήσουν το έργο τους σε διαρκή και ζωτική γι’ αυτούς αναμέτρηση με τη μη φιλοσοφία, κυρίως με τη λογοτεχνία και τις τέχνες, αλλά και με τις επιστήμες, την πολιτική κ.λπ.; Ο Sartre, o Camus, o Gabriel Marcel, o Jean Wahl και αρκετοί άλλοι παρήγαγαν οι ίδιοι σημαντικό συγγραφικό έργο - στο πεδίο της πεζογραφίας, του θεάτρου ή της ποίησης -, παράλληλα με το καθαυτό φιλοσοφικό τους έργο· είναι άλλωστε αδύνατο να κατανοήσουμε σε βάθος τη φιλοσοφική σκέψη άλλων, όπως του Maurice Merleau-Ponty, του Vladimir...
Continue Reading →
Η Αγνή Δηαyά, είδωλο περασμένων δεκαετιών, πρωταγωνίστρια του Θεάτρου και του Κινηματογράφου, δίνει συνέντευξη σε μία δημοσιογράφο, λαμβάνοντας μέρος σ' ένα παιχνίδι για ένα έπαθλο, εξιστορώντας την ζωή της υπογραμμίζοντας τις αλήθειες. Ένα έργο ζωντανό, επίκαιρο που θίγει κοινωνικά ζητήματα και κρατάει το ενδιαφέρον του/της αναγνώστης/τριας μέχρι το τέλος που έρχεται η ανατροπή.
Continue Reading →
Με τη δημιουργία των νεότερων κοινωνικών επιστημών στη συνέχεια της αδιαφοροποίητης παραδοσιακής κοινωνικής σκέψης, άρχισε μια διαδικασία συνεχούς εξειδίκευσης με ιδιαίτερα επιτυχή γνωστικά αποτελέσματα. Για κάθε νεότερη κοινωνική επιστήμη, μεγέθη που ήταν ή έγιναν αργότερα γνωστικό αντικείμενο άλλων επιστημών (π.χ. οι ανάγκες στην Οικονομική που ερευνούσε η Κοινωνική Ψυχολογία) εκλαμβάνονταν ως δεδομένα. Οι προσπάθειες ωστόσο για μια βαθύτερη γνώση και αξιολόγηση του κόσμου, έθεσαν από καιρό αιτήματα υπέρβασης των στενών ορίων κάθε επιστήμης που κινούνται προς δύο κατευθύνσεις: διεπιστημονική συνεργασία με αξιοποίηση των πορισμάτων μιας επιστήμης στα θεωρητικά σχήματα και τις πρακτικές εφαρμογές μιας άλλης, αλλά και προσπάθειες ενοποίησης των...
Continue Reading →
Μελετώντας το ανά χείρας βιβλίο, μπορεί κάποιος να πραγματοποιήσει την πρώτη του γνωριμία με έννοιες που σχετίζονται με τη λήψη χρηματοοικονομικών αποφάσεων και τις τέσσερις βασικές αρχές της χρηματοοικονομικής επιστήμης. Πρωταρχικές έννοιες – Αρχές της χρηματοοικονομικής, εταιρίες και χρηματοπιστωτικές αγορές, κατανόηση των χρηματοοικονομικών καταστάσεων, φόροι και χρηματικές (ταμειακές) ροές, χρηματοοικονομική ανάλυση, μέτρηση της εταιρικής απόδοσης, χρονική αξία του χρήματος. Βασικές έννοιες – Χρονική αξία του χρήματος, πολλαπλές χρηματικές ροές και ράντες. Εισαγωγή στις έννοιες του κινδύνου και της απόδοσης – Ιστορία των αποδόσεων των χρηματοπιστωτικών αγορών, κίνδυνος και απόδοση. Θεωρία των αγορών κεφαλαίου – Αποτίμηση χρέους και επιτόκια, αποτίμηση μετοχών,...
Continue Reading →
Κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα εκδηλώθηκε ένα ρεύμα εκσυγχρονισμού του οικισμένου χώρου, πρώτα και κύρια στις πόλεις, με αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις, δημόσια έργα (ύδρευσης, αποχέτευσης κ.ά.) και εντολές/οδηγίες περί εκκαθάρισης του περιβάλλοντος χώρου από κάθε λογής ρύπους, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά το φαινόμενο, διαδεδομένο στον δυτικοευρωπαϊκό αλλά και στον ελλαδικό χώρο, συνδέθηκε μεν επί χρόνια με υγειονομικού ενδιαφέροντος περιβαλλοντικές βελτιώσεις, έστω προσχηματικώς, αλλά στην ουσία λειτούργησε και λειτουργεί, ακόμη και σήμερα, ως ένας βασικός μοχλός κοινωνικού ελέγχου, εκτοπίζοντας από την κοινωνία, αδιακρίτως, τους φορείς ρυπαρότητας, κοντολογίς τα κατώτατα κοινωνικά στρώματα και λοιπούς απόβλητους. [...]
Continue Reading →
Πρόσωπα και γεγονότα άλλοτε καταλαμβάνουν κεντρική θέση στους ιστορικούς απολογισμούς και άλλοτε εκτοπίζονται, παραγκωνίζονται ή απλώς αλλάζει ο ρόλος τους. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι ιστορικές λεπτομέρειες εμφανίζονται ίδιες σε όλες τις αφηγήσεις, αλλά διαφέρει η ερμηνεία τους. Όταν δεν αναζητούνται οι πραγματικές αιτίες των ιστορικών φαινομένων και προτάσσονται ευκαιριακά δικαιολογίες, δεν πλήττεται μόνο το κύρος της ιστορικής ανάλυσης. Όταν αλλοιώνουμε ή αποφεύγουμε να αναλύσουμε στοιχεία του εθνικού παρελθόντος, δύσκολα θα μπορέσουμε να εντοπίσουμε τα αίτια και τις επιπτώσεις των ιστορικών γεγονότων και ακόμα πιο δύσκολα θα καταλάβουμε πώς έγινε η μετάβαση σε μεταγενέστερη κατάσταση. Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και...
Continue Reading →
