Το βιβλίο αυτό αποτελεί συλλογική έκδοση, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων ζωής της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην οποία μετέχουν 34 διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί καθηγητές και συγγραφείς με ερευνητικό έργο επί του θέματος που πραγματεύονται. Καλύπτει τις ιστορικές συνθήκες που οδήγησαν στην ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη συγκεκριμένη μορφή που πήρε το ιδιότυπο σύνταγμά της, τη συγκρουσιακή πορεία που ακολούθησαν η ελληνική και η τουρκική κοινότητα από τα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας, την παρατεταμένη κρίση του Κυπριακού, και τις πολλαπλές -πλην ατελέσφορες- προσπάθειες επίλυσής του. Καλύπτει επίσης τη δημιουργία και εξέλιξη ελεύθερης πολιτικής ζωής μετά την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας,...
Continue Reading →
Η "αρχετυπική" εμπειρία της "μίμησης" απογειώνει την πραγματικότητα και τη "μετουσιώνει" σε "είδωλο" αναπαράστασης κι όχι αντιγραφής. Το θεατρικό παιγχνίδι είναι μία πράξη τελετουργική, ερμηνευμένη από την εγγενή ανάγκη "μετάθεσης" του παιδιού στο μυθικό, στο υπερβατικό. Ένα παιδί που παίζει συμφιλιώνεται με το "ανοίκειο", προσδίδει "ένθεες" κι "ευφάνταστες" σημασίες στα αντικείμενα και στις κινήσεις του, τα καθαγιάζει με το θελητικό βλέμμα της αθωότητας, τα λαμπρύνει και ως μικρός "κοσμοκράτωρ" αναπλάθει, ατενίζει κι ερμηνεύει τον κόσμο μέσα από τα σύμβολα της ίδιας του της επινόησης. Τα μέσα έκφρασης στην ανάπτυξη του θεατρικού παιγχνιδιού είναι γλωσσικά, τεχνικά και υλικά. Η κίνηση ως...
Continue Reading →
Είναι πραγματικά περίεργο τη στιγμή που οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται και οι συνθήκες ζωής μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού επιδεινώνονται, η κοινωνική ανάλυση να παραιτείται από την έννοια της κοινωνικής τάξης. Εντούτοις η παραίτηση αυτή φαίνεται να συνιστά περισσότερο ιδεολογική θέση καθώς την ίδια στιγμή ο κοινωνικός πλούτος και η δύναμη ορισμού και ταξινόμησης της πραγματικότητας συγκεντρώνεται στα χέρια της κοινωνικής τάξης που ελέγχει το σύστημα παραγωγής. Πρόθεση του συγγραφέα αυτής της εργασίας είναι να συμβάλλει στην ανάδειξη της κοινωνικής ανάλυσης ως κριτικής και αναστοχαστικής διεργασίας ώστε να ιστορικοποιηθούν τόσο το πλαίσιο εμφάνισης των κοινωνικών ανισοτήτων όσο και οι συνθήκες που...
Continue Reading →
"Ο πληθυσμός της Άμφισσας δέχτηκε την Κ.Ψ.Μ., δέχτηκε το έργο της. Όχι μόνο συναισθηματικά, αλλά πίστεψε ότι η Μονάδα ως Μονάδα είναι συμφέρουσα για τον τόπο. Το πρόγραμμα "Λέρος" ήταν μια δοκιμασία για όλους μας. Εργαζόμενοι και μέλη του οικοτροφείου πήγαν στο νησί για να πάρουν όσους Φωκείς βρίσκονταν εκεί ξεχασμένοι. Όταν ήρθαν οι "άρρωστοι", το μόνο που θύμιζε ότι ήταν άνθρωποι ήταν η μορφή. Ήταν χωρίς φωνή, χωρίς κίνηση, χωρίς σκόπιμη δραστηριότητα. Ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για το προσωπικό κι ένα μεγάλο ερωτηματικό για την Κοινότητα. Παρ' όλα αυτά, εμείς, οι της Κοινότητας, παρακολουθούσαμε με σεβασμό την όλη προσπάθεια...
Continue Reading →
Από το καλοκαίρι του 1937 άρχισα να κρατώ σημειώσεις και παρατηρήσεις για τα διάφορα βιβλία που διάβαζα. Είχα, τότε φθάσει στο συμπέρασμα ότι όσα μου έλεγαν οι δάσκαλοι, οι γονείς και ο παπάς της ενορίας ήταν όλα ψέματα. Οι άνθρωποι δεν είχαν την πρόθεση να με εξαπατήσουν. Αυτά ήξεραν, αυτά πίστευαν, αυτά που μάθαιναν. Αλλά εγώ δεν ήθελαν να πιστεύω, τίποτε, ήθελαν να γνωρίσω, να αναζητήσω την δική μου αλήθεια. Ο μόνος τρόπος ήταν να αρχίσω να διαβάζω βιβλία. Κυρίως βιβλία με αντικρουόμενες απόψεις για το καθετί. Η ανάγνωση έγινε καθημερινή μου συνήθεια. Οι σημειώσεις έμειναν σκορπισμένες σε σελίδες χαρτιού,...
Continue Reading →
Η Νευροκοινωνιολογία αποτελεί ένα νέο κλάδο των Νευροεπιστημών, ο οποίος ασχολείται με την αλληλεπίδραση μεταξύ της οργανωμένης κοινωνίας και των θετής με τα νευρωνικά κυκλώματα. Η σημασία των Κοινωνικών Νευροεπιστημών και ειδικότερα της Νευροκοινωνιολογίας προσδιορίστηκε μετά το 1997, όταν έγινε σαφές -μετά από σχετικές κλινικές μελέτες- ότι κοινωνικά φαινόμενα όπως οι κοινωνικές αναπαραστάσεις, οι τρόποι επικοινωνίας που επιλέγουμε με τους άλλους, η κοινωνική δράση και αντίδραση, έχουν όχι μόνο νευρωνικό υπόβαθρο, αλλά επηρεάζουν και την συμπεριφορά των νευρωνικών συνάψεων, όπως επίσης και των νευροδιαβιβαστών. Οι νέοι τομείς των Νευροεπιστημών όπως η Νευροκοινωνιολογία, η Νευροπολιτική, η Νευροφιλοσοφία, και η Νευροηθική απεγκλωβίζουν...
Continue Reading →
Ο συγγραφέας προτείνει την θέσπιση ενός νέου συστήματος συντάξεων για την χώρα, με βάση το Σουηδικό Μοντέλο. Ξεκινά από την διαπίστωση ότι μετά το 2015 θα είναι σχεδόν αδύνατο για τον Κρατικό Προϋπολογισμό να καταβάλλει τα ετήσια ποσά που θα απαιτούν τα Ασφαλιστικά Ταμεία για τις πληρωμές των υπεσχημένων συντάξεων, με αποτέλεσμα την διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και την εν συνεχεία δραστική μείωση των συντάξεων. Ένας τρόπος υπάρχει για την απρόσκοπτη παροχή των υπεσχημένων συντάξεων στο μέλλον: η πλήρης κεφαλαιοποίηση του συστήματος των Επικουρικών συντάξεων και η συντονισμένη λειτουργία των Συστημάτων Κύριων και Επικουρικών συντάξεων, με στόχο την μείωση του...
Continue Reading →
Μπορούμε να βασισθούμε στον αλτρουισμό των στελεχών του δημόσιου τομέα ή στο "ήθος" των δημόσιων υπαλλήλων και να πιστέψουμε ότι επαρκούν για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στον τομέα της υγείας και στον εκπαιδευτικό τομέα; Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι ασθενείς του Εθνικού Συστήματος Υγείας ή οι μαθητές των δημόσιων σχολείων και οι γονείς τους -ως ευγνώμονες αποδέκτες δημόσιων υπηρεσιών ή ως ενεργοί καταναλωτές; Αυτό το βιβλίο προσφέρει νέες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Ο συγγραφέας του -ένας από τους κορυφαίους στοχαστές στον χώρο της δημόσιας πολιτικής- διαμορφώνει ένα ορόσημο για την ανάλυση και την ανάπτυξη της δημόσιας πολιτικής. Το βιβλίο...
Continue Reading →
Το παρόν πόνημα αποτελεί μια άσκηση στη διεθνή θεωρία. Αντλώντας από την πλούσια μεταπολεμική εμπειρία της Ευρώπης, εξετάζει ένα ευρύ φάσμα θεωριών με στόχο την κατανόηση των μεταλλάξεων της κυριαρχίας στην ύστερη νεωτερικότητα και την ανάδυση νέων μορφών οργανωμένης συγκυριαρχίας, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μελέτη επιχειρεί να συγκεράσει, σε ένα πλαίσιο επιστημολογικού και μεθοδολογικού πλουραλισμού, την οπτική των διεθνών σχέσεων, της συγκριτικής πολιτικής και της κανονιστικής θεωρίας μέσα από την ανασύνθεση του σύγχρονου θεωρητικού λόγου, από το λειτουργισμό του Mitrany έως το νέο ρεπουμπλικανισμό του Pettit. Στόχος της έρευνας είναι να συμβάλει σε μια συνολική και ταυτόχρονα κριτική αποτίμηση...
Continue Reading →
Τα ανθρώπινα δικαιώματα ανεξάρτητα από το γεγονός ότι από τη γαλλική Διακήρυξη του 1789 μέχρι σήμερα υπήρξαν αντικείμενο ποικίλων επιθέσεων και αμφισβητήσεων, τόσο σε θεωρητικό και ιδεολογικό όσο και σε θεσμικό επίπεδο, αποτελούν τη μεγαλύτερη ηθική κατάκτηση της ανθρωπότητας και τον ανυπέρβλητο αξιακό ορίζοντα της σύγχρονης φιλελεύθερης δημοκρατίας. Οι επιθέσεις αυτές κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στηρίχθηκαν πρωτίστως στον αφηρημένο και οικουμενικό χαρακτήρα τους, στο "μη-νόημά τους". Ωστόσο, η διαμόρφωση της "ηθικής των δικαιωμάτων" στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες υπήρξε αποτέλεσμα ακριβώς του αφηρημένου χαρακτήρα τους και της συναφούς δυνατότητας επίκλησής τους από όλους τους ανθρώπους, κυρίως από εκείνους που υπέστησαν τις...
Continue Reading →
Το βιβλίο αυτό δεν θα είχε γραφεί αν δεν είχαν ειπωθεί τόσο από τον πρωθυπουργό κ. Κώστα Σημίτη όσο και από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Νίκο Χριστοδουλάκη τόσα "κουφά" και απαράδεκτα για τον κοινό νου σχετικά με την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και, κυρίως, για την πραγματική κοινωνική συνοχή και αλλληλεγγύη στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Βουλή στις 27 Νοεμβρίου 2003. Η ημερομηνία αυτή είναι σημαδιακή και για τους δυο αγορητές στη Βουλή, δηλαδή τους κ.κ. Σημίτη και Χριστοδουλάκη. Κατ' αρχάς, και οι δυο είναι καθηγητές πανεπιστημίων με ειδικές μάλιστα γνώσεις γύρω από...
Continue Reading →
Οι πολιτικές Συνοχής που υποστηρίζονται από τα Διαρθρωτικά Ταμεία αποτελούν κεντρικό σημείο αναφοράς της οικοδόμησης της Ευρώπης. Κάθε κοινωνική ομάδα πρέπει να έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην απασχόληση, να έχει ένα αποδεκτό επίπεδο ζωής και ένα καλό περιβάλλον εργασίας. Κάθε περιοχή της Ένωσης θα πρέπει να διαθέτει πόρους για τη μείωση των ανισοτήτων, καθώς και την ικανότητα να χρησιμοποιεί σωστά τους πόρους αυτούς. Τα Διαρθρωτικά Ταμεία είναι ένα από τα βασικότερα μέσα για την επίτευξη του στόχου αυτού, αν και όχι το μοναδικό. Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση αναφέρει ότι τα Διαρθρωτικά Ταμεία πρέπει να υποστηρίζονται από ορθές μακροοικονομικές...
Continue Reading →
[...] Το βιβλίο μας αυτό στηρίζεται μεθοδολογικά στα προηγούμενα, προϋποθέτει τις θεωρητικοποιήσεις τους και προσπαθεί ν' αποτελέσει ένα βήμα παραπέρα στην όλη διερεύνηση των σύγχρονων συνθηκών, που, πλην όμως, είναι αρκετά διαφορετικές απ' αυτές που επικρατούσαν μέχρι εδώ και λίγα χρόνια. Φαινόμενα όπως ο κοινωνικός ρατσισμός, η απόρριψη, ο εθνικισμός, ο γλωσσικός και πολιτισμικός πουρισμός είναι πρωτόγνωρα για την Ευρώπη, για τις κοινωνικές επιστήμες, για την κουλτούρα. Τριάντα έως σαράντα χρόνια ανεξέλεκτης υλικής ανάπτυξης ήταν αρκετά για να διαλύσουν κάθε υπόσταση πνευματικότητας, κάθε έννοια κοινωνικότητας και κοινότητας, την καθημερινή πρακτική αλληλεγύης με τον (συν-)άνθρωπο. Η τεχνολογική ανάπτυξη, με την ευελιξία...
Continue Reading →
