Η βιβλιογραφία στην Ελληνική γλώσσα όσον αφορά στην Διοίκηση Οργανισμών Κοινωνικής Πρόνοιας τόσο του δημόσιου όσο και του εθελοντικού, μη κερδοσκοπικού τομέα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η συγγραφή του παρόντος βιβλίου αποσκοπεί στην κάλυψη αυτού του κενού. Η συγκυρία της οικονομικής κρίσης και της προσπάθειας ριζικής διοικητικής μεταρρύθμισης της χώρας, επιβάλλει την ουσιαστική βελτίωση της διοίκησης των Κοινωνικών Υπηρεσιών. Η χρηστή επαγγελματική διοίκηση είναι απαίτηση και προσδοκία της κοινωνίας, των εξυπηρετούμενων πολιτών αλλά και των οικονομικών χορηγών των οργανισμών του εθελοντικού μη κερδοσκοπικού τομέα. Θεωρείται αυτονόητο ότι η διοίκηση των Κοινωνικών Υπηρεσιών στηρίζεται και χρησιμοποιεί θεωρίες, έννοιες και τεχνικές που εφαρμόζονται...
Continue Reading →
Στο παρόν πόνημα ο γράφων -στο πλαίσιο ατομικού εγχειρήματος μη εντεταγμένου σε ευρύτερο επιστημονικό (και επιδοτούμενο) ερευνητικό πρόγραμμα- επιχειρεί να παραθέσει τόσο την παρουσία των Κυπρίων πανελλαδικά κυρίως, όμως, στην Αττική μέσω της οργάνωσης τους σε κυπριακούς συλλόγους, φοιτητικές και κομματικές οργανώσεις και των σχέσεων τους με αντίστοιχες ελλαδικές, όσο και να αναδείξει το έργο ορισμένων παλαιοτέρων, αλλά και συγχρόνων επιφανών συμπατριωτών μας. Παρουσιάζονται, ακόμη, κυπριακά πολιτιστικά ιδρύματα, κυπριακοί επιχειρηματικοί φορείς και κείμενα Ελλαδιτών και Κυπρίων για την Κύπρο και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όλες οι ανωτέρω αναφορές είναι ενδεικτικές, διότι η -κατά το δυνατόν- πλήρης καταγραφή θα απαιτούσε ένα ογκώδες...
Continue Reading →
[...] Με δεδομένες τις ανωτέρω δυσκολίες όπως και το γεγονός ότι δεν ήταν δυνατόν να έχω δει ζωντανά το μεγαλύτερο μέρος της παραστασιακής παραγωγής της Societas Raffaello Sanzio, υπήρξα ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι σε όλες τις γραπτές ή εικονικές μαρτυρίες που μπόρεσα να συγκεντρώσω, προβαίνοντας σε συνεχείς διασταυρώσεις. Εξάλλου, το αντικείμενο της έρευνας μου δεν ήταν μια ενδελεχής μελέτη του επιμέρους παραστασιακού υλικού της Ομάδας αλλά ο διάλογος σκηνικών εικόνων της και θεωρητικών τοποθετήσεων των μελών της με την αισθητική και την ιδεολογία του σουρρεαλισμού, όπως αυτές εκδηλώνονται πρωτίστως σε εικονικές του εκφράσεις: τη φωτογραφία και, δευτερευόντως, τη ζωγραφική. Περιορίστηκα, έτσι,...
Continue Reading →
Το βιβλίο αυτό αποτελεί έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον Ιωάννη Καποδίστρια για το έργο και τις παρακαταθήκες που μας άφησε. Ελάχιστο φόρο τιμής στον Ι.Κ. ως τον επιφανέστερο της ύψιστης και αποσιωπημένης Ιονίου Προσφοράς, στην αναγέννηση και την ανασυγκρότηση του Ελληνισμού. Η εκ μέρους του Ι.Κ. υπεράσπιση της πολιτισμικής αυτονομίας του Ελληνισμού, των πολιτισμικών αλλά και γεωγραφικών του συνόρων, υπήρξαν τα καθοριστικά αίτια της Δολοφονίας του. Η Ελλάδα ως "Δελφοί της Οικουμένης" υπήρξε το όραμα και το εγχείρημα που αντέταξε ο Ι.Κ. στο μικρό, υποτελές πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά , προτεκτοράτο, που μπορούσαν να αποδεχθούν οι προστάτες μας. Στον αδυσώπητο, διαρκή,...
Continue Reading →
Είναι γνωστό ότι η συστηματική μελέτη της προσωπικότητας έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια, που σηματοδοτούν τη θεμελίωση της ψυχολογίας ως ανεξάρτητου επιστημονικού αντικειμένου, οι επιστήμες του ανθρώπου έχουν συνεισφέρει με συνέπεια και αξιοπιστία στην κατανόηση της προσωπικότητας. Η διαφορά των θεωρητικών απόψεων δεν είναι μόνο αυτονόητη, αλλά συγχρόνως και επιθυμητή προκειμένου να μελετηθεί μια τόσο σύνθετη έννοια όπως αυτή της προσωπικότητας. Προθάλαμος της κλινικής πρακτικής τόσο στην ψυχιατρική όσο και στην κλινική ψυχολογία, η μελέτη της προσωπικότητας συμβάλλει τα μέγιστα όχι μόνο στην κατανόηση των ατομικών διαφορών και των κοινών παραμέτρων...
Continue Reading →
Παρ' όλη την "ανάπτυξη" οι εμμονές (που προέρχονται από αρχαϊκές φοβίες) χαρακτηρίζουν και τον σημερινό άνθρωπο ενώ γίνονται όλο και πιο αισθητές οι φαντασιώσεις που σχετίζονται με το φόβο της "Αποκάλυψης". Με φόντο την εξουσία και το θάνατο, εκδηλώνονται φαντασιώσεις που τρέφονται στο ασυνείδητό μας και μπορούν να αποκτήσουν δύναμη και ως εναντίωση στην ιδιαίτερα άχαρη πραγματικότητα. Οι σκοτωμοί και οι ατέλειωτες δοκιμασίες, οι μεταμορφώσεις, οι απειλές αποτελούν το κοινό πλαίσιο των σύγχρονων (όπως και των παλιών) παραμυθιών: θέματα καταγωγής, βασικά πρότυπα, ένστικτα και όνειρα γύρω την εξουσία, τον πλούτο, τον έρωτα και την νίκη των πρωταγωνιστών μπροστά στην απειλή...
Continue Reading →
Ο πολιτισμός είναι έργο του ανθρώπου, του ανθρώπινου εγκεφάλου. Όσο περισσότεροι άνθρωποι, ανθρώπινοι εγκέφαλοι, συμμετέχουν στο έργο αυτό, τόσο ο πολιτισμός ανθεί περισσότερο. Για να γίνει όμως το συμμετοχικό πλήθος των ανθρώπινων εγκεφάλων μεγάλο, χρειάζεται κάποιο πολίτευμα που να δημιουργεί πολίτες. Δεν είναι τυχαίο που η λέξη "πολιτισμός" προϋποθέτει τη λέξη "πολίτης". Ο πολίτης όμως δεν είναι δημιούργημα παρά ενός και μόνου πολιτεύματος: της Δημοκρατίας. Η Δημοκρατία στάθηκε το κύριο στοιχείο, η ειδοποιά διαφορά, που έκανε τον Ελληνικό Πολιτισμό μοναδικό. Η Δημοκρατία, αυτή μόνη, διαφοροποίησε τον Ελληνικό Πολιτισμό από όλους τους άλλους. Και ίσως μόνο το Ελληνικό Επίτευγμα μπορεί να...
Continue Reading →
Η συγγραφέας ξεκινά με την παραδοχή ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ενεργώντας στο όνομα και για λογαριασμό του κράτους διαμορφώνουν την εικόνα του κράτους. Η ανταπόκριση των δημοσίων υπαλλήλων στο ρόλο τους είναι βαρύνουσας σημασίας τόσο για την ποιότητα της λειτουργίας του κράτους όσο και για τη δημοκρατική διακυβέρνηση μιας πολιτείας. Η εικόνα του κράτους, η οποία πρωτίστως, διαμορφώνεται από τις δράσεις, συμπεριφορές και στάσεις των δημοσίων υπαλλήλων, επηρεάζοντας την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, δε μπορεί να αποτελεί τυχαίο ζήτημα των κατά περίπτωση αντιδράσεων. Οι στάσεις και οι συμπεριφορές τους θα πρέπει να είναι, αφενός μεν κοινές και να ανταποκρίνονται στις...
Continue Reading →
Δικαιούται ο άνθρωπος να αναζητά και να προετοιμάζεται για έναν "θάνατο γενναίο" και "ενάρετο", έναν "θάνατο ωραίο" ή ακόμη έναν "θάνατο ευτυχισμένο" ή είναι καταδικασμένος να περιμένει τον θάνατό του, ανησυχώντας και "παρακαλώντας" την Φύση, τον Θεό ή και την τύχη να του επιφυλάξουν έναν θάνατο όσο το δυνατόν λιγότερο οδυνηρό και λιγότερο εξευτελιστικό, μετατρέποντας έτσι την ζωή του σε θάλαμο αναμονής ή και σε φυλακή; Διότι αν ο θάνατος είναι γεγονός φυσικό ή θέλημα Θεού, που αναπόφευκτα μας περιμένει, και όχι μία πράξη την οποία ελεύθερα αποφασίζουμε, τότε η ζωή είναι φυλακή, κι ο άνθρωπος κατάδικος του θανάτου. Ελεύθερα...
Continue Reading →
H Marie - Luise Recker παραθέτει με παραστατικότητα και ζωντάνια την ιστορία της oμοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας από την ίδρυσή της μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Κύριο θέμα είναι η θεμελίωση και βελτίωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η οικονομική ανόρθωση, οι κοινωνικές αλλαγές και η ένταξη της Γερμανίας στις ευρωπαϊκές και ατλαντικές δομές. Στο πλαίσιο αυτό, η συγγραφέας, σε αντίθεση με τη γενική τάση, αποφεύγει τα βιαστικά συμπεράσματα ως προς την επιτυχή πορεία της Ομοσπονδιακής Γερμανίας και λαμβάνει υπόψη της εμπόδια, αντιστάσεις και συγκρούσεις που καθιστούν την ιστορία της συναρπαστική.
Continue Reading →
... Πέραν της χωροταξικής αναδιάρθρωσης της χώρας σε πιο ισόρροπη βάση, η Ελληνική πόλη βελτίωσε εντυπωσιακά και τους δείκτες ιδιοκτησίας κύριας κατοικίας. Και χάριν στις διαρθρωτικές συγχρηματοδοτούμενες παρεμβάσεις, καθώς και στις συμπράξεις ιδιωτικού/ δημόσιου, απέκτησε πυρήνα βασικών τεχνικών και κοινωνικών υποδομών. Όμως οι βελτιώσεις -που σε ορισμένες τους πτυχές παραμένουν εύθραυστες, όπως η μορφολογία ή οι μετακινήσεις- είναι αναντίστοιχες με το διαμέτρημα, της οξείας αστικής κρίσης. Με τον πολεοδομικό σχεδιασμό να παραμένει σε σαφή υστέρηση έναντι των, μοναδικών σε εύρος, ταχύτητα και ευμεταβλητότητα, εξελίξεων.... ...Είναι σαφώς ώριμες οι συνθήκες διαμόρφωσης μιας συγκροτημένης πολιτικής για το χώρο, σκέψεις για τη διαμόρφωση...
Continue Reading →
Η κεντρική Βοιωτία αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες περιοχές της Ελλάδας, όπου διαδραματίστηκαν στην αρχαιότητα κρίσιμα γεγονότα που επηρέασαν το ρου της ελληνικής ιστορίας. Στο χώρο αυτό ιδρύθηκε σειρά πόλεων, σε μικρή απόσταση η μια από την άλλη. λόγω του εύφορου και ειδυλλιακού περιβάλλοντος που πρόσφεραν η λίμνη Κωπαΐδα και οι καταπράσινοι λόφοι του Ελικώνα με τα άφθονα νερά τους. Περιηγητές του δέκατου ένατου αιώνα χαρακτήρισαν την περιοχή αυτή «φυσικό θέατρο», στο οποίο τιμητική θέση κατείχαν γνωστές θεότητες, νύμφες και ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. Στο κέντρο αυτού του θεάτρου βρίσκεται η Αλίαρτος που οι ποιητές την αποκάλεσαν «χλοερή» (Όμηρος) και...
Continue Reading →
Το βιβλίο αυτό εκδίδεται με μια διπλή προειδοποίηση. Πρώτον, δεν μπορεί να υπάρχει απόλυτα ευκρινής παρουσίαση της αθηναϊκής δημοκρατίας. Ο συγγραφέας εισάγει μια σειρά προκαταλήψεων, οι οποίες επηρεάζουν με ποικίλους τρόπους την παρουσίαση. Οι δικές μου προκαταλήψεις θα είναι αρκετά ευδιάκριτες. Δεύτερον, η έκταση αυτού του βιβλίου σημαίνει αναπόφευκτα παραλείψεις και συμπτύξεις, οι οποίες πιθανώς δώσουν την ψευδαίσθηση σταθερότητας σε ζητήματα δυσδιάκριτα, ασαφή και επίμαχα. Ελπίζω ότι η βασική προσέγγιση που υιοθετώ θα επιτρέψει στους αναγνώστες να προχωρήσουν πέρα από τη δική μου αφήγηση. Όπου είναι δυνατόν έχω χρησιμοποιήσει παραθέματα αρχαίων κειμένων, προκειμένου να διευκολύνω την πρόσβαση στις αρχαίες πηγές·...
Continue Reading →
