H ανά χείρας Μελέτη επιδιώκει να φωτίσει κρίσιμες πτυχές της (καθυστερημένης) ανάπτυξης του Κοινωνικού Κράτους στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας τους κύριους άξονες της πολιτικής συζήτησης για την κατοχύρωση ενός Γενικού Συστήματος Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, που αποτελεί βασικό θεσμικό μηχανισμό εγγύησης αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Εξασφαλίζει στον αναγνώστη άμεση πρόσβαση τόσο σε δυσεύρετες πηγές της σχετικής προ-νομοθετικής και νομοθετικής διαδικασίας, όσο και σε άγνωστα ντοκουμέντα εσωκομματικών συζητήσεων, συμβάλλοντας με πειστικά επιχειρήματα αυτογνωσίας στην προσέγγιση κρίσιμων ζητημάτων ως προς τα ιδεολογικά πρόσημα των θεσμών κοινωνικής προστασίας.
Η Μελέτη προσεγγίζει το Κοινωνικό Κράτος πέρα από την οικονομική του διάσταση, υιοθετώντας υποδείγματα περί άσκησης της κοινωνικής πολιτικής υπό το πρίσμα του ανθρωπισμού, ως έκφραση κοινωνικής δικαιοσύνης, ως παιδαγωγικό εργαλείο για τους νέους, ως μηχανισμό καλλιέργειας της κοινωνικής ευαισθησίας των πολιτών, ως παράγοντα πολιτιστικής ανάπτυξης.
Με συνανθρώπους χωρίς ένα πιάτο φαγητό, χωρίς ένα κρεβάτι, προσβάλλεται κάθε έννοια αξιοπρέπειας και παραβιάζονται τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Η αδιαφορία απέναντι στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό καλλιεργεί την απάθεια, αμβλύνει το αίσθημα του ανθρωπισμού, ακυρώνει το διακύβευμα της κοινωνικής αλληλεγγύης, θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή.
Εν κατακλείδι, την σφραγίδα του Κοινωνικού Κράτους δικαιούνται οι δημοκρατίες χωρίς άστεγους και πεινασμένους…
