Η πολυπλοκότητα των υγειονομικών απειλών, ο μεγάλος αριθμός κοινωνικών και ατομικών παραμέτρων και η ποικιλομορφία των επιστημονικών και μεθοδολογικών προσεγγίσεων και εργαλείων αναγνωρίζονται ως καθοριστικοί παράγοντες στον σχεδιασμό και την υλοποίηση πολιτικών για τη δημόσια υγεία. Ωστόσο, ο βαθμός επίδρασής τους στα πολιτικά παραγόμενα καθορίζεται από την πολιτική και κοινωνική αναγνώριση και αποδοχή τους. Υπό το πρίσμα αυτό, η παρούσα μελέτη αναλύει τον τρόπο και τα αποτελέσματα της άσκησης πολιτικής για τη δημόσια υγεία στην Ελλάδα, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στις δυναμικές της σχεδιαστικής διαδικασίας και στην επίδρασή τους στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων από τη μεταπολίτευση έως σήμερα.
Το εγχείρημα πλαισιώνεται από σύγχρονες προσεγγίσεις της βιβλιογραφίας της δημόσιας πολιτικής και βασίζεται σε πρωτογενή δεδομένα με τη μορφή έρευνας και συνεντεύξεων. Η συνδυαστική προσέγγιση –ποιοτικής και ποσοτικής έρευνας–αναδεικνύει την «τεχνοτροπία» της άσκησης δημόσιας πολιτικής στον τομέα της υγείας. Ως αποτέλεσμα, εισάγει μια καινοτόμα προσέγγιση στην ανάλυση της Πολιτικής Δημόσιας Υγείας ενσωματώνοντας την σωρευτική επίδραση τριών καθοριστικών παραγόντων – ιδεών, συμφερόντων και θεσμών. Η αναγνώριση της δημόσιας πολιτικής ως προσδιοριστή της υγείας κρίνεται κομβική τόσο για τη μελλοντική έρευνα όσο και για τη χάραξη πολιτικών για την υγεία του πληθυσμού.
