Σύμφωνα με μία έρευνα, στη Γαλλία και στη Γερμανία το ποσοστό των εργαζομένων που αποκαλούμε αφοσιωμένους, δηλαδή όσους σηκώνονται το πρωί για να πάνε στη δουλειά τους με ένα χαμόγελο, είναι 11%. Οι υπόλοιποι είτε πηγαίνουν μόνο για τον μισθό και όχι για να αναλάβουν πρωτοβουλία είτε είναι τόσο δυσαρεστημένοι με τη δουλειά τους που προσέρχονται καθημερινά με σκοπό να σαμποτάρουν ή να καταστρέψουν. Οι νέοι μηχανικοί στους οποίους κάνω μάθημα στην αρχή της φοίτησής τους δυσκολεύονται, όταν ερωτηθούν, να κατονομάσουν κάποιον παράγοντα παρακίνησης πέραν των χρημάτων (της αμοιβής). Μπορούμε να περιμένουμε ότι, αν δεν διδαχθούν Διαχείριση Ανθρώπινων Πόρων, ευρισκόμενοι...
Continue Reading →
Η προβληματική του βιβλίου περιστρέφεται γύρω από το ζήτημα της οργανωτικής δομής του διοικητικού μηχανισμού και των αλλαγών στα πρότυπα συγκρότησης και λειτουργίας των δημόσιων γραφειοκρατιών. Στο επίκεντρο βρίσκεται μια κρίσιμη μεταρρυθμιστική τάση των τελευταίων δεκαετιών: η λειτουργική αποκέντρωση. Η λειτουργική αποκέντρωση παραπέμπει στη διαδικασία ανακατανομής της εξουσίας εντός του διοικητικού συστήματος, μέσω της εκχώρησης αρμοδιοτήτων από τις δομές της κεντρικής διοίκησης σε διακριτές οργανωτικές μονάδες, οι οποίες λειτουργούν με ορισμένο βαθμό αυτονομίας, σε εξειδικευμένο πεδίο δράσης και βρίσκονται «σε απόσταση» από την Υπουργική ιεραρχία και την πολιτική σφαίρα. Στόχος του βιβλίου είναι η χαρτογράφηση αυτού του πεδίου και η...
Continue Reading →
Παρότι βραχύβιος, με πολλά προβλήματα συνοχής και «στιγματισμένος» στην πρώτη του φάση από την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο πρώην πρωθυπουργού και μελών των κυβερνήσεών του, ο πρώτος μεταπολιτευτικός συναινετικός κοινοβουλευτισμός κληροδότησε στην έννομη τάξη μας σημαντικές κατακτήσεις. Στα πεπραγμένα του περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στις τηλεοπτικές εκπομπές και η σύσταση του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου. Η αδειοδότηση της ιδιωτικής τηλεόρασης θα παραμείνει όμως εκκρεμής επί τριάντα σχεδόν έτη, παρά τις επανειλημμένες απόπειρες να μπει τάξη στο άναρχο τοπίο. Η τελευταία σε εκτέλεση του ν. 4339/2015 τέθηκε στην κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η Ολομέλειά του αποφάνθηκε, είναι...
Continue Reading →
H ψυχοθεραπεία ή η «διά-λόγου» (διαλογική) θεραπεία είναι μια επιστημονικά αποδεκτή θεραπευτική προσέγγιση η οποία χρησιμοποιείται είτε από μόνη της είτε σε συνδυασμό με φάρμακα για την αντιμετώπιση των περισσότερων ψυχιατρικών διαταραχών (π.χ. νευρώσεις) αλλά και προβλημάτων της καθημερινότητας (π.χ. εργασιακό στρες, προβλήματα με διαπροσωπικές σχέσεις κλπ). Αν και τα «μοντέλα ψυχοθεραπείας» συνεχώς τροποποιούνται/αυξάνονται, η κλασική ψυχανάλυση (συμπεριλαμβανομένων και των ψυχοδυναμικών προσεγγίσεων), ο συμπεριφορισμός, η προσωποκεντρική προσέγγιση, η συστημική προσέγγιση και η γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία είναι οι επικρατέστερες προσεγγίσεις ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης. Το παρόν πόνημα στηρίζεται σε τρεις βασικούς άξονες. Πρώτον, στην έννοια της ψυχοθεραπείας και τις ιδιαιτερότητές της ως θεραπευτικό εργαλείο,...
Continue Reading →
Τι ≪ερεθίσματα≫ θα μπορούσα να συλλέξω από τα κείμενά μου για την περαιτέρω εμβάθυνση της θεματικής του παρόντος βιβλίου, ιδίως τώρα που ο όρος ≪επανεκκίνηση≫ (“restart”) άπλωσε πολύ τα φτερά του; Με τυχαία καταχώριση: ≪αναγέννηση≫, (≪Μπορώ και ξαναγεννιέμαι ξαναμπορώντας≫, κατά τον Δ. Χατζή), ≪επανόρθωση≫, ο νους ως ≪επανακαμπτική δύναμις≫, ≪επανάσταση≫, ≪revolutio≫, ≪instauratio≫, ≪επιδιόρθωση≫, ≪διαρκής επανάσταση≫, η ≪παλίρροια της ιστορίας≫, ≪ανασύνταξη≫, τα Καλοκινήματα ως νεολογισμός για το ≪νέο ξεκίνημα≫, ≪ανάκαμψη≫, ≪επανεφεύρεση≫, ≪ανάταξη≫, ≪επανεπινόηση≫, ≪επανίδρυση≫, ≪αναστοχασμός≫, ≪αναπτυξιακό σοκ≫, ≪νέα εποχή≫, ≪επανόρθωση≫, ≪παλιγγενεσία≫, ≪renovatio≫, ≪επανέναρξη≫ (≪Wiederbeginn≫), ≪επαναστροφή≫ (≪Regression≫), ≪επανάσεισις≫, ≪επάνθησις≫, ≪επανάκαμψη≫, ≪επανέλεγχος≫, ≪επανεύρεση≫,≪συνεχής αυτοδιόρθωση≫, ≪permanente Revolution≫ (Νεοελληνική Φιλοσοφία, 1981: 11) ≪recommencer≫/ ≪recommencement≫, με...
Continue Reading →
Στόχοι αυτού του βιβλίου είναι το άνοιγμα της ανθρωποκεντρικής σκέψης προς τη ζωικότητα που μπορεί να προκαλέσει η σκηνή ως εργαστήριο ενσώματων ιδεών και ο διάλογος μεταξύ της θεωρίας του θεάτρου και της performance, της φιλοσοφίας και του νεώτερου διεπιστημονικού πεδίου των animal studies, θέτοντας ως επιμέρους πεδία μελέτης τις σκηνές εμφάνισης των ζώων κυρίως στο θέατρο, στις performances και στα φιλοσοφικά κείμενα, αλλά αρκετά συχνά και στη λογοτεχνία, στον κινηματογράφο, στις εικαστικές τέχνες και τις κοινωνικές σκηνές του λαϊκού πολιτισμού και των αστικών θεαμάτων. Τα Θεατρικά Bestiaria επιχειρούν ένα μακρινό ταξίδι από το σπήλαιο του Chauvet και την κληρονομιά...
Continue Reading →
Η πολυετής και πολυδιάστατη κρίση έχει αφήσει έντονα τα ίχνη της στην ελληνική κοινωνία. Η παραγωγή και η οικονομία, οι κοινωνικές σχέσεις και η θεσμική συγκρότηση, οι εν γένει κοινωνικές λειτουργίες όπως εμφανίζονται τόσο στην ιδιωτική όσο και στην δημόσια σφαίρα υφίστανται σημαντικές επιδράσεις. Πως απορρόφησε η ελληνική κοινωνία τους κραδασμούς αυτούς; Κατόρθωσε, και σε ποιες περιπτώσεις, να διατηρήσει ένα επαρκές επίπεδο δημοσίων κοινωνικών υπηρεσιών υπό συνθήκες λιτότητας; Υπήρξαν καινοτόμες λύσεις που επέτρεψαν την καλύτερη αξιοποίηση των περιορισμένων πόρων; Οδήγησε η κρίση στην υπέρβαση χρόνιων προβλημάτων σε κρίσιμους τομείς της κοινωνικής και δημόσιας δράσης; Ο παρόν τόμος είναι προϊόν διαλόγου,...
Continue Reading →
H εργασία επιχειρεί να προσεγγίσει το ιστορικό, κοινωνικό, θεσμικό και πολιτισμικό πλαίσιο που διεξήχθησαν οι συζητήσεις στην Β΄ εν Αθήναις Εθνική Συνέλευση (1862-1864). Ήταν μια περίοδος με έντονη πολιτική φόρτιση, γι’ αυτό και οι αγορητές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στην επιχειρηματολογία τους, παρέμβαλαν γεγονότα που είχαν διαχρονικά συμβεί στον ελληνικό χώρο και στην Ευρώπη, περιβάλλοντάς τα με τον ιδεολογικό μανδύα που εκείνοι ήθελαν να προσδώσουν, ακόμη και με την απλή αναφορά τους στην συγκεκριμένη στιγμή. Η βασική ιστορική πηγή για την έρευνα του θέματος αυτού είναι η «Επίσημος Εφημερίς της Συνελεύσεως».
Continue Reading →
Η άσκηση και ο αθλητισμός ως βασικές καθημερινές και αναγκαίες κοινωνικές λειτουργίες εξυπηρετούν τις ψυχοσωματικές και ψυχαγωγικές ανάγκες των ανθρώπων, που είναι ιδιαίτερα αυξημένες σήμερα λόγω της ραγδαίας εξάπλωσης της τεχνολογίας σε μια οικονομικά δυσβάσταχτη συγκυρία. Μέσω της άσκησης και του αθλητισμού ο ανθρώπινος οργανισμός ισχυροποιείται και η ζωή των πολιτών προσλαμβάνει πολύτιμα ποιοτικά χαρακτηριστικά, που σχετίζονται κυρίως με τα αγαθά της κοινωνικοποίησης, της ψυχικής ισορροπίας, της ψυχοσωματικής αρμονίας και της αισθητικής. Ερμηνευτικές προσεγγίσεις ποικίλης αναφοράς παρέχουν στον μελετητή τη δυνατότητα για πολυ-πρισματική ανάγνωση και αξιοποίηση της άσκησης και του αθλητισμού στην κοινωνία, όπου ο πολίτης, απολαμβάνοντας την αποδοχή της...
Continue Reading →
Η αποχώρηση ενός στελέχους από την υπηρεσία όταν επέλθει το πλήρωμα του χρόνου δεν αποτελεί αναγκαία το ορόσημο για τη διακοπή των ποικίλων δραστηριοτήτων του αποχωρούντος οι οποίες μπορεί να συνεχίζονται, ίσως και πιο αποτελεσματικά, χωρίς περισπασμούς από τις καθημερινές υπηρεσιακές δεσμεύσεις. Κάτι τέτοιο ισχύει αναμφισβήτητα για τον κ. Ανδρέα Καραμάνο, τον Ομότιμο πλέον Καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος εξέλαβε την αφυπηρέτησή του ως ένα νέο ξεκίνημα επιστημονικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Σαν έτοιμος από καιρό, είναι πάντα πρόθυμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του προς το Πανεπιστήμιο, όποτε του ζητηθεί, να αναλάβει και να φέρει σε πέρας χάρη στην...
Continue Reading →
"Η σημερινή μετατόπιση του ενδιαφέροντος στην κοινωνιολογική ανάλυση από τις μακροσκοπικές προσεγγίσεις στις μικροσκοπικές σχετίζεται με την καταθλιπτική κυριαρχία του καπιταλισμού στις πλέον φιλελεύθερες εκδοχές του, κάτι που απομακρύνει από τη δυνατότητα άσκησης κριτικής και που καταλήγει βέβαια σε μια συνολικότερη συντηρητικοποίηση, σε ολοκληρωτικού χαρακτήρα μορφές τόσο οικονομικής όσο και πολιτικής κυριαρχίας των ολίγων, καθώς και στις αντίστοιχες μορφές κοινωνικής συνείδησης με εκδηλώσεις φαινομένων όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, η άμβλυνση της κοινωνικής ευαισθησίας, η ενίσχυση αντιλήψεων εξατομίκευσης της ευθύνης για τα θύματα των κοινωνικών προβλημάτων, η επιλογή της καταστολής έναντι της πρόληψης, η σχετικοποίηση της αξίας των ατομικών...
Continue Reading →
Στη γαλλική παράδοση του συνταγματικού δικαίου, η θέση του Michel Troper είναι ιδιαίτερη, καθώς συνδέει άρτια τη θεωρία του δικαίου και ειδικότερα τον νομικό ρεαλισμό, μια παραλλαγή και υπέρβαση του ορθόδοξου νομικού θετικισμού, με το συνταγματικό επιχείρημα, υπό τους όρους της κριτικής και δοκιμασίας των βασικών κατηγοριών του δημοσίου δικαίου, όπως της διάκρισης των εξουσιών, της κυριαρχίας, της ερμηνείας, της αντιπροσώπευσης ή, επιγραμματικά, του Κράτους Δικαίου και του συνταγματισμού στην κλασική μεταπολεμική εκδοχή τους. Ο Troper επιχειρεί να απαλλάξει την ανάγνωση του Συντάγματος από την αφαιρετικότητα και τη μεταφυσική των ιδρυτικών μύθων της συνταγματικής θεωρίας και της φιλοσοφίας του δικαίου...
Continue Reading →
Ο βουδιστικός διαλογισμός μας φέρνει σ’ επαφή με τα βαθειά στρώματα της συνείδησης. Όχι μόνο την ατομική μας συνείδηση αλλά και αυτή την περιοχή της συνείδησης που συνδέεται με το σύμπαν ολόκληρο. Με αυτό τον τρόπο ερχόμαστε σ’ επαφή με επίπεδα που δεν ανήκουν μόνο στην ανθρώπινη διάσταση αλλά αγκαλιάζουν όλο τον κόσμο, όλο το σύμπαν. Αυτό μας βοηθά να βρούμε τον εαυτό μας.
Continue Reading →
