Ο συγγραφέας περιγράφει περιστατικά από την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου, τα οποία επηρέασαν την πορεία της ζωής του. Από τις πρώτες αναμνήσεις του είναι ο έντονος θόρυβος κα η θέα των γερμανικών βομβαρδιστικών αεροπλάνων… η επίταξη του σπιτιού του από τους Γερμανούς στρατιώτες… η πυρπόληση μερικών σπιτιών «ως αντίποινα για κάποια δράση της Αντίστασης». Όλες αυτές οι εμπειρίες διαμόρφωσαν μια αρνητική στάση για κάθε τι γερμανικό. «Το 1987 στο πλαίσιο του Προγράμματος ERASMUS… για πρώτη φορά βρισκόμουν σε γερμανικό έδαφος με Γερμανούς συναδέλφους. Ο καθηγητής Friedrich Seibel μου διηγήθηκε τη δική του εμπειρία από τον Β΄...
Continue Reading →
Η διαδρομή του συγγραφέα αφήνει μερικά αποτυπώματα, διαφορετικά μεταξύ τους: Πρώτο αποτύπωμα: τα εγγειοβελτιωτικά έργα και γενικότερα τα έργα υποδομής για την ανάπτυξη της γεωργίας. Στα έργα αυτά αφιέρωσε μία εικοσαετία. Ήταν πρώτης προτεραιότητας στον προϋπολογισμό δημοσίων επενδύσεων στις δεκαετίες 1960 και 1970 και στον προγραμματισμό των διεθνών οργανισμών: FAO, UNDP, ΟΟΣΑ, Διεθνής Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Οι οργανισμοί αυτοί παρείχαν σημαντική οικονομική και τεχνική βοήθεια στην αναπτυσσόμενη τότε Ελλάδα. Με τα εφόδια του γεωπόνου και του πολιτικού μηχανικού, καθώς και της γλωσσομάθειάς του, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στον εν λόγω τομέα στα πλαίσια της αρμόδιας γενικής διεύθυνσης του Υπουργείου Γεωργίας,...
Continue Reading →
Όταν κάποιος γιατρός βρεθεί αντιμέτωπος με την περίπτωση ενός ασθενούς που παρουσιάζει ιδιαίτερο επιστημονικό ή ιατρικό ενδιαφέρον και θεωρεί πως θα έπρεπε να την κάνει ευρύτερα γνωστή, την δημοσιεύει ως «ενδιαφέρουσα περίπτωση» σε κάποιο ιατρικό περιοδικό. Κάτι παρόμοιο έκανε εδώ ο συγγραφέας, δημοσιεύοντας τέτοιες περιπτώσεις βιοηθικών θεμάτων στο βιβλίο του αυτό. Αφού κατάφερε να τα ομαδοποιήσει σε κάποιο βαθμό, τα συνέδεσε μεταξύ τους χρησιμοποιώντας, κατά κάποιο τρόπο ως μπούσουλα, τον αγαπημένο του συνθέτη Μπερλιόζ, και την όπερά του «Η καταδίκη του Φάουστ», που κατ’ αυτόν «ξεχειλίζει» από βιοηθικά ζητήματα. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς γνώσεις Βιολογίας ή Ιατρικής και, κυρίως,...
Continue Reading →
Ποια είναι η «φυσική κατάσταση» του ανθρώπου; Ποια η σχέση της με την ιερότητα; Γιατί οι πρώτοι άνθρωποι έκρυβαν τα οστά των νεκρών τους στα βάθη των σπηλαίων; Είναι τα σπήλαια, τόποι ιεροί που αργότερα κόσμησαν με τους ναούς τους οι Έλληνες. Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε μέσα από μια διαίσθηση: ότι ο χαμένος κρίκος ανάμεσα στον σύγχρονο άνθρωπο και τη φύση βρίσκεται κάπου στην πρώιμη ανθρωπότητα. Οι πρώτοι άνθρωποι που ζούσαν κυνηγώντας και συλλέγοντας καρπούς, είδαν στη φύση την ιερότητα. Όταν ο άνθρωπος άρχισε να ξαναδιαβάζει τον κόσμο μέσα από το λόγο στην Αρχαία Ελλάδα, την πρώτη ρίζα του δυτικού...
Continue Reading →
Ζούμε σ’ ένα κόσμο σήμερα, ο οποίος απ’ ότι φαίνεται σχετίζεται άμεσα με αυτό που ονομάζεται «θέατρο του παραλόγου», σε μια «υποτιθέμενη οργανωμένη κοινωνία», με τις καθημερινές ειδήσεις και τα οπτικο-ακουστικά ερεθίσματα να μας «κακοποιούν», από το πρωί ως την άλλη ημέρα το πρωί, με κύριο μόνιμο θέμα την πολύ βία, την περιθωριοποίηση, τις κοινωνικές διαφορές, τις πολιτισμικές και πολιτιστικές ανισορροπίες και ανισότητες, την οικονομική εξαθλίωση, την αποξένωση και τον περιορισμό, την απουσία υπευθυνότητας, τον ωχαδερφισμό και τον πολύ μα πολύ υπέρμετρο ατομικισμό και αριβισμό, με αποκορύφωση το «σύνδρομο του παρτάκια» και το σύνδρομο «προσέξτε με», που είναι κύριο χαρακτηριστικό...
Continue Reading →
Η μουσική που ακούς είναι ο ρυθμός που εσύ η ίδια έχεις διαλέξει να ακούς. Την ακούς μέσα στο κεφάλι σου, δεν έρχεται από τον εγκέφαλό σου γιατί και αυτός είναι ένα κομμάτι σάρκας. Η αρμονία της όμως δεν έχει να κάνει με τίποτα το υλικό. Είναι φτιαγμένη από τον νου, τον υπέρτατο νου, απ’ όπου όλοι μας ερχόμαστε και που βρίσκεται στο μάτι της καρδιάς. Οι περισσότεροι δεν το ξέρουν όμως εσύ και εγώ το γνωρίζουμε καλά. Έχουμε ταξιδέψει μέσα σ’ αυτή την μουσική, και εσύ ταξιδεύεις κάθε φορά που από το στόμα σου βγαίνουν λόγια χωρίς να ξέρεις...
Continue Reading →
Το εγχειρίδιο Ψυχοπαθολογία στο Σχολικό Περιβάλλον απαντά στον προβληματισμό σχετικά με τον ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό παιδιών, των οποίων η συμπεριφορά αναγνωρίζεται και γίνεται συχνά αντιληπτή ως ιατρικοποιημένη πάθηση, και όχι απλώς ως μη αποδεκτή συμπεριφορά, η οποία προκαλείται από άλλους παράγοντες. Το βιβλίο αυτό, αποτελεί την πρώτη ακαδημαϊκή ανάλυση της ψυχοπαθολογίας, η οποία βασίζεται στο έργο των φιλοσόφων Foucault, Deleuze, Guattari και Arendt προκειμένου να εξετάσει τις διαδικασίες παθολογικοποίησης της παιδικής συμπεριφοράς. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ψυχικές διαταραχές έρχεται σε αντίθεση με τις εκπαιδευτικές πρακτικές, όπως εφαρμοζόταν στις αρχές και στα τέλη του εικοστού αιώνα, ενώ διερευνάται και...
Continue Reading →
«Ενώ λειτουργούν πολιτικές συλλογικότητες στην κοινωνία των Ελληνοκυπρίων, ειδικά το ΑΚΕΛ με τις οργανώσεις του και οι δεξιές συντεχνίες, δεν υπάρχει καμιά διαμεσολάβηση μεταξύ Μακαρίου και κοινότητας· τουλάχιστον τέτοια που θα του στερούσε την κάθετη επαφή του με αυτήν. Ο Μακάριος “μιλά” απευθείας στην κοινότητα και η κοινότητα, ανταποκρινόμενη στα καλέσματα της Εθναρχίας, “μιλά” απευθείας στον Μακάριο μέσω των μαζικών εκδηλώσεων, προσφέροντάς του την αμέριστη στήριξή της. Η κυριαρχία του Μακαρίου όλο και προσεγγίζει το βοναπαρτιστικό παράδειγμα. Μέσα από τις μαζικές συγκεντρώσεις σε γήπεδα και σε ναούς, μέσα από τα διαγγέλματα, έχοντας στην ουσία την εν λευκώ στήριξη της κοινότητας...
Continue Reading →
Με το πρώτο κιόλας έργο του, ο Ευριπίδης δίνει το στίγμα που θα τον ακολουθήσει μέχρι τις «Βάκχες», το τελευταίο του, αξιοποιώντας με το μεγάλο ταλέντο του, την φιλοσοφική οντολογική κατάφαση στο μυστήριο της αθανασίας. Ο νους, η ψυχή και το σώμα, δοσμένα μέσα στην περιφέρεια της κυκλικής ροής, επανατοποθετούνται με διαφορετική σειρά, που όμως χαρακτηρίζεται από την αμφίδρομη φιλοσοφική τάση της ενοποίησης. Τα πάντα είναι ένα και το ένα είναι τα πάντα. Κύκλοι που δεν κλείνουν, δίνες που πλανώνται σε ένα συμπαντικό κενό, δίχως αναφορά του χώρου και του χρόνου, ένα ωκεανός ενέργειας και παλμού που εμφανίζει πυκνότητα σε...
Continue Reading →
Οι απαρχές της ελληνικής γλώσσας και συνεπώς και του ελληνικού πολιτισμού –με τη βοήθεια της προϊστορικής αρχαιολογίας, της ιστορικοσυγκριτικής γλωσσολογίας, της πληθυσμιακής γενετικής, της γεωχρονολόγησης και άλλων ακόμα επιστημών– ξεκινάει κάποιες χιλιάδες χρόνια πριν την Νεολιθική Εποχή. Η Ελληνική Γλώσσα παραμένει ζωντανή και ανεξάντλητη περίπου 5.000 χρόνια μέχρι σήμερα. Λίγο λαοί στον κόσμο μιλούν την ίδια γλώσσα τόσα πολλά χρόνια. Και αν κάποτε αποκρυπτογραφηθεί η Γραμμική Α΄ ίσως τότε αποδειχθεί πως είναι η αρχαιότερη γλώσσα της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας στον κόσμο. Με την εξέλιξη της γλώσσας και του πολιτισμού τους οι αρχαίοι Έλληνες κατάφεραν ακόμα και σήμερα να μας διδάσκουν πως...
Continue Reading →
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για έναν ερευνητή είναι η διασύνδεση του έργου παλαιότερων ερευνητών, σύγχρονων ευρημάτων και νέων υποθέσεων σε μια ερευνητική πρόταση για μελλοντική έρευνα. Μια τέτοια πρόκληση καλούνται να αντιμετωπίσουν και οι φοιτητές που στην προσπάθειά τους να εκπονήσουν μια πτυχιακή εργασία, μια μεταπτυχιακή διπλωματική ή διδακτορική διατριβή όπου είναι προαπαιτούμενο να συντάξουν μια ανάλογη ερευνητική πρόταση. Αρκετά είναι τα παραδείγματα φοιτητών και υποψήφιων διδακτόρων οι οποίοι ενώ βρίσκονται στα τελευταία στάδια της έρευνάς τους, αναζητούν την παροχή συμβουλευτικής υποστήριξης, όταν διαπίστωναν ότι ο αρχικός σχεδιασμός παρουσιάζει δυσλειτουργίες. Μετά από τη χρήση σχετικού εκπαιδευτικού υλικού σε μαθήματα...
Continue Reading →
Δύναται άραγε η αρχιτεκτονική να μας βοηθήσει να βρούμε τη θέση και το δρόμο μας, μέσα στον πολύπλοκο σύγχρονο κόσμο; Διαθέτει τάχα τη δύναμη να επαναφέρει τα μεμονωμένα άτομα σε ένα όλον, σε ένα κόσμο, σε μια κοινότητα; Αναπτύσσοντας την αξίωση του Giedion πως το κύριο καθήκον της σύγχρονης αρχιτεκτονικής έγκειται στο να ερμηνεύσει έναν τρόπο ζωής που να είναι δόκιμος για την εποχή μας, ο φιλόσοφος Karsten Harries απαντά πως η αρχιτεκτονική οφείλει να υπηρετεί ένα κοινό ήθος. Εάν όμως η αρχιτεκτονική πρόκειται να ανταποκριθεί σε αυτό το καθήκον, θα πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί από την κυρίαρχη φορμαλιστική προσέγγιση...
Continue Reading →
Η επικοινωνία με σκοπό τη διασφάλιση ζωτικών συμφερόντων, πέρα από τους γλωσσικούς και πολιτισμικούς περιορισμούς, ήταν και συνεχίζει να είναι αντιμέτωπη με πολλαπλές προκλήσεις. Ειδικότερα το τρίπτυχο μεταναστευτικές ροές, πανδημία και καινοτόμες υπηρεσίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα γεννά νέα επικοινωνιακά πλαίσια. Στο τρίπτυχο αυτό οφείλεται και η εξέλιξη της εξ αποστάσεως διερμηνείας από περιφερειακή σε βασική και κραταιά μορφή επικοινωνίας. Η παρούσα μονογραφία περιγράφει και αναλύει την τελευταία ως ιδιαίτερη μορφή της διαγλωσσικής επικοινωνίας και ενσωματώνει την τεχνογνωσία και εμπειρία που αποκτήθηκε από τους συγγραφείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Τι είναι η εξ αποστάσεως διερμηνεία; Ποια πλεονεκτήματα και...
Continue Reading →
